Acapadeozono

A capa de Ozono
Problemas medioambientais

Daniel López Otero
José Fernández López
1ºBAC B

Índice:
1.
2.

3.
4.
5.
6.

Introducción á capa de ozono . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Páx. 3
Capa de ozono . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Páx. 3
2.1.
Ciclo do Ozono
2.2.
Emisión de CFCs
2.3.
Contribución ao efectoinvernadoiro
2.4.
Responsable de enfermidades
Solucións ante os problemas . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Páx. 4
3.1.
Tratados internacionais
Expectativas deica os próximos anos . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Páx. 5
Conclusión. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Páx. 5
Biblografía . . . .. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Páx. 5

2

1.

Introdución a capa de ozono. Qué é o ozono?

O ozono é un composto químico inorgánico formado por 3 átomos de osíxeno. Este é
fundamental para a vida no planeta, protexéndonos das radiacións ultravioletas e outras cuxa lonxitude de
onda sexa menor.
Aparece na Terra a causa da fotosíntese realizadapolas primeiras cianobacterias, as cales
converteron o dióxido de carbono en osíxeno. Este osíxeno, teoricamente, ascendeu a estratosfera onde, a
partir das radiacións, se formou esta forma alotrópica do osíxeno.
Despois de milleiros de anos, a gran acumulación deste composto químico formou o que hoxe se
coñece como ozonosfera. Grazas a ela, a vida en terra firme foi viable, evitando que asradiacións letais
non chegasen a codia terrestre.
Actualmente, existe un gran problema respecto a esta capa de ozono. A emisión de
clorofluorocarbonos, emitidos a partir dos anos 30 aproximadamente, debido ao seu uso como propelente,
creou o que hoxe se coñece como “burato da capa de ozono”. Curiosamente, os CFCs que chegan a
estratosfera reaccionan e prodúcese como producto de refugallo o denominadoradical cloro. Este cloro,
con tendencia a unirse para completar o seu último nivel de valencia, rompe os enlaces de ozono. Iso non
é o peor, senón que unha soa molécula deste elemento é capaz de romper ata cen mil moléculas de ozono.
Grazas ao tratado de Montreal, firmado e ratificado no ano 1989, as emisións de
clorofluorocarbonos foi prohibida, pero os efectos do seu uso no século XX aínda estánhoxe vixentes, e
cada vez máis notables.
2.

Capa de ozono

Dende que comezamos a queimar madeira estivemos influíndo no ecosistema, pero non foi
notable a nosa presenza ata o uso dos combustibles fósiles como principal carburante a redor dos séculos
XIX-XX. Debido ao noso desenrolo tecnolóxico, nos anos 30 comezamos a perturbar a capa de Ozono
emitindo clorohidrocarburos. O factor predominante quecontribúe á destrucción desta son os CFCs, que a
súa propiedade de unión có osixeno fixo os niveis de ozono na estratosfera, permitindo que os raios
ultravioleta penetren na nosa troposfera, e nos provoquen danos aos seres vivos.

2.1 Ciclo do ozono
Cando o osíxeno (O2) creado polos organismos unicelulares fotosintéticos do precámbrico chegou
a estratosfera, a enerxía emitida polo sol rompía estasmoléculas dividindoo en dous átomos de osíxeno
(O + O). Desta forma o osíxeno diatómico xuntouse con este atómo independiente formando ao
denominado ozono (O3).
A partir desta forma alotrópica de osíxeno, cando os raios solares exceden unha determinada
cantidade de enerxía (>3’94 eV), rompen ésta formando unha molécula de osíxeno e un átomo de osíxeno
(O2 + O). Este átomo vólvese a xuntar conoutra molécula de osíxeno. Este é un proceso de formación e
destrucción sen fín cuxo equilibrio vese descomposto polas accións humanas que explicaremos
posteriormente.

3

2.1.
Emisión de CFCs
A partir dos anos 30 comezouse a usar esta forma alotrópica de osíxeno para a difusión de
aerosoles e refrixerante de naveiras. A gran cantidade de industrias que utilizaron este producto químico
liberábano...