Examen Historia de España sexenio revolucionario

Fernando VII antes da súa morte derogou a Lei Sálica en 1830, o que permitiu reinar a Isabel II (a súa filla), ata que Isabel alcanzara a maioria de idade a súa nai María Cristina ocupariase da rexencia, defendendo o trono do intento de asalto por o irman de Fernando VII, Carlos María Isidro, o que daría lugar á guerra civil entre carlistas e isabelinos (1º Guerra Carlista). Durante o reinado deIsabel II desenvolveuse en España o proceso de revolución liberal. Para o cal se tomaron medidas tanto sociais como económicas para abolir o Antigo Réxime, entre as cales se encontraban as desamortizacións e a instauración dun novo goberno liberal.
O primeiro dirixente elixido por María Cristina foi Martínez de la Rosa (moderado) ó cal destituíu pola presión progresista e nomeou dirixente aMendizabal, quen realizou a primeira desamortización da época (1833). A desamortización de Mendizabal, expropiou as propiedades da Igrexa para poñelas en subasta pública,ademáis das chamadas terras de ‘máns mortas’ que eran aquelas terras válidas para o cultivo que estaban sen traballar, e os morgados ( propiedades da nobreza herdadas dos seus antecesores). Tiñan os seguintes obxectivos, mellorar asituación da Facenda Pública, obter cartos para gañar a guerra carlista, castigar á Igrexa polo seu apoio ó carlismo, fomentar a explotación das terras expropiadas e posibilitar que os campesiños tivesen terras propias e axudar a revitalización do campo. Para levala a cabo dividiuse en tres partes, a primeira afectou ao clero regular,as ordes relixiosas, a segunda os conventos e propiedades daIgrexa e a terceira poñía en venta as terras e bens expropiados anteriormente. Os beneficiarios destas subastas debido a súa grande fortuna foron: os burgueses ricos, os propietarios agrícolas con capital suficiente ( unha minoría ) e os posuidores de títulos da Deuda Pública. Esta desamortización foi un éxito relativo, xa que si se recaudaron fondos suficientes para axudar a gañar a Guerra Carlista etapar o burato da Facenda Pública, pero o campesiñado seguía descontento xa que non recibiran terras nin propiedades (unha das finalidades de Mendizabal)xa que as subastas alcanzaban unhas cotas económicas moi altas e ademáis ninguén lles ensinara como poxar. Ademais desta desamortización, Mendizabal levou a cabo a abolición do diezmo, a supresión das aduanas interiores o que favorecía o librecomercio, e a abolición dos gremios que se opoñían ó desenvolvemento da industria. ( A información recollida anteriormente refírese ao documento 1 ) . O rexente que sustitui a Maria Cristina debido á presión a que se viu sometida por parte dos progresistas foi o xeneral Espartero.
O 2 de setembro de 1841 o recén nomeado rexente, Baldomero Espartero, convocou novas eleccións que lle deron a maioríaparlamentaria aos progresistas. Durante a súa rexencia destacou un marcado autoritarismo, e non foi capaz de cooperar co resto do gobernó o que provocou o seu illamento dos progresistas e perdiu a popularidade que o levara ao poder. Impuxo a desamortización de bens do clero secular, proxecto que elaborou Pedro Surra Rull. Esta ley durará escasamente tres anos e cando cae o goberno progresistaderogouse esta lei. A desmortización de Espartero afectou ao clero secular ou parroquial, é dicir os clérigos con poucas posesións. Pero as divisións dentro dos progresistas entre os sectores que propugnaban o mantemento dunha participación política limitada e os que defendían unha maior democratización do sistema. Espartero levou a cabo unha serie de medidas librecambistas no ano 1842, que abrían asportas aos tecidos británicos e perxudicaban a naciente industria catalana. En Barcelona produciuse un grande levantamento en contra desta medida no que estiveron involucradas a burguesía e as clases populares, que vían perigar os seus postos de traballo, debido a esto, Espartero respondiu co bombardero constante da cidade ata conseguir a súa rendición. Os moderados aproveitaron a división no...