Joseph Haydn

Joseph Haydn (1732- 1809)



É un dos máximos representantes do periodo clasicista, ademáis de ser coñecido como o «Pai da sinfonía» e o «Pai do cuarteto de corda» grazas as súas importantes contribucións a ambos xéneros. Tamén contribuíu no desenrrolo instrumental do trío para piano e na evolución da forma sonata.

Desenrrolou gran parte da súa carreira como músico de corte para a rica earistocrática familia Esterházy de Hungría. Aislado doutros compositores e tendencias musicais ata o último tramo da súa vida. Na época da súa morte, era uns dos compositores máis célebres de toda Europa. Tivo unha estreita amizade con Wolfgang Amadeus Mozart e foi profesor de Ludwig van Beethoven.

O seu pai era fabricante e reparador de carros ao servizo do conde de Harrach, o aristócrata dapoboación, e tamén alcalde do pobo. A súa nai foi cociñeira no pazo do conde Harrach. Ningún dos seus proxenitores sabía ler música nembargantes, Mathias foi un entusiasta músico folclórico e aprendera a tocar o arpa de xeito autodidacta. Según os últimos recordos de Haydn, a súa infancia coa súa familia foi moi musical e en moitas ocasións cantaban xuntos e cos seus veciños.

Os pais Haydnderonse conta de que o seu fillo tiña talento, sabían que en Rohrau non tiña oportunidade de ter unha educación musical axeitada. Por esta razón aceptaron a proposta do seu pariente Johann Matthias Frankh, director da escola e mestre do coro en Hainburg, para que Joseph aprendera na súa casa e practicara como músico. Pero a vida na casa de Frankh non foi doada para Haydn, pasaba moita fame e foihumillado constantemente polo mal estado da súa roupa.


Nembargantes, comenzou seus estudos musicais alí e pronto tocou o clavecín e o violín, así como a cantar de tiple no coro da igresa de Hainburg. O canto de Haydn impresionou a quen o escitou e pronto chamou a atención de Georg von Reutter, o mestre de capela da Catedral de San Esteban de Viena(kmz). Haydn pasou con éxito unha proba de audición eno 1740 trasladouse a Viena convertíndose en "niño cantor de Viena". En 1749 Haydn acadou a idade na que xa non puido cantar os tons agudos das obras corais. Con este débil pretexto foi despedido do seu traballo no coro. Se quedou na calle sen ningún sitio ao que ir.


Para poder vivir, Haydn desempeñou moitos traballos diferentes: profesor de música, cantante de serenatas polas rúas efinalmente sirvente do compositor italiano Nicola Porpora, de quen máis tarde diría que aprendera «os verdadeiros fundamentos da composición».Para paliar a súa pouca formación estudiou detenidamente a obra de Carl Philipp Emanuel Bach, a quen despois recoñecería como unha importante influencia.


Haydn sacou partido destos anos, adquiríu maiores coñecementos musicais, ata o punto que compuso os seusprimeiros cuartetos de corda e a súa primeira ópera. Haydn tamén notou, ao parecer sin enfadarse, que as obras que regalara sin recibir remuneración estaban sendo publicadas e vendidas nas tendas musicais. Grazas ao incremento da súa reputación, Haydn obtivo o mecenazgo dos diferentes aristocratas, crucial para o desenrrolo da carreira dun compositor naquela época. A condesa Thun, o barón CarlJosef Fürnberg, o conde de Morzin, e por fin traballou coa familia Esterházy, unha das máis ricas e influíntes do Imperio austríaco e que residía no inverno en Viena e no verano en dous pazos da súa propiedade, un ao sur da capital e outro en Hungría.


No seu novo cargo, Haydn tivo unha gran responsabilidade, que consistía en componer música para cada ocasión, dirixir a orquestra, interpretarmúsica de cámara con membros da orquestra e tamén da familia, así como organizar a montaxe de óperas (presentaba tódalas semanas dous óperas e dous concertos, ademais das obras especiais para os visitantes destacados e concertos de música de cámara diarios nos que o propio príncipe tocaba a viola da gamba). A pesares do intenso traballo, Haydn considerabase un home afortunado. Transcurriron case 30...