Criminología

TIPLOXÍA CRIMINAL

En criminoloxía susténtanse, partindo de varios paradigmas, diversas imaxes e estereotipos do infractor. Esta imaxe é distinta según catro correntes criminolóxicas: a clásica, a positivista, a correcionalista e a marxista.

O mundo clásico, parte dunha imaxe sublime e ideal do ser humano, como dono absoluto de sí mesmo. Fundamenta a responsabilidade do comportamentodelictivo no mal uso da liberdade, non o achaca a pulsións internas nin a influencias externas. Para os clásicos, o delincuente non é máis que un pecador que optou polo mal, podendo e debendo respetar a lei.
O positivismo criminolíxico nega o libérrimo control do home sobre os seus actos. Mantén que o que explica a conducta delictiva son factores endóxenos (biolóxicos) e exóxenos (sociais). Para opositivismo criminolóxico o infractor é un prisioneiro da súa propia patoloxía ou de procesos causais alleos ao mesmo.
A filosofía correcionalista ve no criminal un ser inferior, minusválido, incapaz de dirixir por sí mesmo a súa vida, cuxa debil vontade require da eficaz e desinteresada intervención tutelar do Estado.
O marxismo responsabiliza do crime a determinadas estrucutras socioecinómicas.Culpa do conportamento delictivo á sociedade.

A clasificación de delincuentes máis destacada é a de César Lombroso.

Delincuente nato:

Lombroso defiene ao delincuente nato como un ser que non evolucionou. Chegou a tal conclusión tras analizar os corpos de dous delincuentes nos que encontrou anomalias anatómicas similares ás dos vertebrados inferiores. Fai dúas comparacións destes criminaiscon salavaxes (gústanlle tatuarse, as cores primarias, e ñe supersticioso) e con nenos (non controla as súas emoción e coinciden en cólera, venganza, celos, mentira, ocio...). Polo tanto destes estudos Lombroso deduce que o criminal nato é inferior e manifesta as seguintes características físicas e psíquicas:

Características físicas:

Fronte huidiza e baixa.
Gran desenrolo das arcadassuperficiais.
Asimetrías craniais.
Altura anormal do cráneo.
Fusión do óso atlas.
Gran desenrolo dos pómulos.
Orellas en asa.
Gran pilocidade.
Brazo superior á estatura.

Características biolóxicas, psicolóxicas e sociais:

- Frecuencia ao tatuaxe.
- Insensibilidade á dor.
- Zurdería.
- Carencia afectiva.
- Frecuencia de suicidios.
- Inestabilidade.
- Vanidade en xeral.
- Venganza.
-Tendencia ao alcoholismo, xogo, sexo e orxías.
- Uso dunha linguaxe especial (calo).
- Os criminais urbanos teñen perdido o sentido relixioso, mais os criminais rurais adoitan ser debotos.

Delincuente loco moral:

A descrición que fixo Lombroso deste tipo de delincuentes foi:

Peso e robustez maior do normal.
Analxesia.
Moi astuto.
Incapacidade de vivir en familia.
Megalomanía(excesiva vanidade).
Pouco traballadores.
Habilidade para disimular a loucura.
Excitables, crueis e indisciplinados.

● Delincuente epiléptico:

Este tipo de delincuentes homicidas adoitan ter relación moi violentas e, tras cometer o delito non senten ningún tipode remordemento. Son máis perigosos que os “tolos morais”.

As características principais destes criminais son:
Tendencias á vagancia.Amor aos animais.
Sonambuelismo.
Obscenidade (masturbación, homosexualidade, depravación).
Precocidade sexual e alcólica.
Destructiviade.
Canibalismo.
Vanidade.
Grafomanía.
Doble persoalidade ao escribir.
Tendencia ao suicidio.
Cambios de humor.
Amnesia.

● Delincuente loco:

O delincuente tolo é un suxeito que tras cometer o delito entolece na prisión.
Hai dous tipos dedelincuente tolo: o alcólico e o histérico.

a) Delincuente alcólico:
Xeralmente ofrecen unha vida anterior moi honesta.
Son apáticos e indiferentes.
A embriaguez provoca a comisión do delito de forma autómata.

b) Delincuente histérico:
Son egoístas e propensos ao escándalo.
Vólvense facilmente coléricos, feroces e depresivos.
Facilidade a antipatías e simpatías repentinas.
Inestabilidade....