El Lapiz Del Carpintero

GRAMÁTICA

As relacións semánticas
As relacións semánticas de dúas palabras segundo o significado pode ser de:
Sinonimía: Palabras escritas diferentes pero que teñen o mesmo significado. A sinonimia perfecta prodúcese cando non hai erros na connotación, ante ningún contexto. Ex: Bágoas - Lágrimas
Polisemía: Palabras que teñen varios significados, condicionados por diferentes contextos. Ex:acordar
Hiponimia: Palabras que se escriben igual pero teñen diferentes significados e que se diferencian pola súa orixe. Ex: doce (duzura) e doce (numeral)
Antonimia: Palabras que teñen significados contrarios e que se escriben diferente. Ex: Calor – Frío.
O campo semántico
Conxunto de palabras que comparten trazos semánticos ou semas (unidades significativas mínimas). Ex: Campo semántico:“Asentos”, palabras que o forman: sofá, cadeira, sillón, banco, tallo etc.
Relacións de xerarquía semántica
Hiponimia e hiperonimia son relacións de significado que existe entre termos dun campo semántico e un termo máis xenérico. Ex:
Campo semántico

Cadeira (Hipónimo)Cohipónimos: Hipónimos relativos
“Asentos” (termo xenérico e hiperónimo) Banco a un mesmo hipónimo.

Sofá

O substantivo
Para definir o substantivo faise referencia a tres aspectos:
Campo semántico, os substantivos clasifícanse en:Antropónimos (Nombres de persoas)
Propios
Topónimos (Nombres lugares)

Individuais
Descontinuo / contablesSubstantivos Colectivos
Concretos

Comúns Continuos / incontables

Abstractos (Non perceptibles a través dos sentidos)

No aspecto morfolóxicos os substantivoscaracterízanse por posuir:
Lexema: Base invariable que achega significado léxico. Ex: Guap – o
Morfemas flexivos: Indican o xénero e o número nos substantivos e o modo, o tempo, o número e persoa nos verbos. Ex: Guap – a (M. Flexivo xénero)
Morfemas derivativos: Prefixos ou sufixos, que permiten a formacións de novos nomes engadindo significación gramatical
Morfemas alterativos:Aumentativos: -ón, -ona, -azo e -aza
Diminutivos: -iño, -iña, -elo, -ela, -ello, -ella, -ete, eta
Despectivos: -acho, -acha, -allo, -alla,-ote, -ota, -ucha
Apreciativos: -iño

No plano sintáctico, o substantivo funciona como núcleo da frase nominal, acompañado por determinantes e modificadores. Ex: Un sabor moi doce.
O xénero do substantivo
O xénero é a categoría gramatical que permite diferenciarentre masculino e femenino. Os substantivos en que se produce a oposición de xénero denomínanse variables, que trae consido diferenzas de significado:
Diferenza de sexo, nos seres sexuados dase a oposición femia / macho. Ex: Tía / tío; cabalo / egua; o estudante / a estudante.
Diferenza de forma, algúns termos presentan cambios no tamaño. Ex: Barco (grande) / Barca (pequena)
Oposición entreindivual e colectivo. Ex: Ovo – Ova
Para marcar a diferenza de xénero o galego ten unha serie de regras:
Empregando diferentes lexemas. Ex: Xenro / nora ; Pai / nai
Mediante determinantes. Ex: o estudante / a estudante
Mediante morfemas flexivos:

|Palabras rematadas en vogal tónica |Engaden -a |Avó – avoa |...