Empirismo:hume

As funcións sociais da lingua. Conflito e diglosia. Estereotipos e prexuízos lingüísticos: a súa repercusión nos usos A) AS FUNCIÓNS SOCIAIS DO GALEGO Como todas as linguas, o galego ten dous tiposde funcións sociais: as funcións identitarias e as funcións contextuais. 1.Función identitaria: o galego serve para indicar a identidade do seu usuario e a identidade que atribúe ao seu interlocutor,en relación á clase social, sexo, idade, grao de confianza...etc. 2.Función contextual: ata hai pouco, o galego só se empregaba en contextos familiares e informais pero grazas á normalización aumentouconsiderablemente a súa presenza en contextos formais do ámbito público (ensino, prensa, política) e nas institucións (universidades, concellos, parlamento). B) CONFLITO E DIGLOSIA A existencia demáis dunha comunidade idiomática no seo dos Estados a miúdo presenta situacións de desequilibrio e desigualdade .Esta desigualdade, causada por unhas relacións asimétricas no político, cultural eeconómico, cristaliza nun conflito lingüístico; o uso do idioma propio ou do idioma oficial constitúe por si mesmo un signo de estratificación social, pois vai unido a cotas de renda, acceso á cultura oumanexo de poder diferentes en cada caso. A tensión lingüística é, por natureza, un proceso dinámico no que se producen constantes deslocamentos e transicións. O devalar sociolingüístico en Galiza constitúeun exemplo inmellorable das mudanzas funcionais e valorativas ás que se vén sometidas as linguas. Ata a chegada da democracia a finais da década de 1970, Galicia vivía unha situación de bilingüísmodiglósico. No noso país coexistían dúas linguas repartidas de xeito desigual na sociedade: o castelán, falado polas clases dominates e empregado para os usos formais públicos (lingua escrita, ensino,política, alta cultura) e o galego, falado polas clases populares e empregado nas situacións familiares, O conflito lingüístico no que unha lingua ocupa a esfera de poder e a outra se converte na...