KORUÑO

20/12/12

ROSALÍA DE CASTRO (1837-1885)


*Probable que o apelido Castro proveña da súa nai.

BIOGRAFÍA

Nace en 1837 en Compostela e pasa a infancia coa familia do pai. É por todos coñecido que foi filla dunha muller de boa posición e un clérigo. O seu pai a recoñeceu e a súa familia a coidou e mantivo tamén unha boa relacón coa súa nai. Por iso non é seguro nin coherente afirmar quea pena expresada na sua obra sexa consecuencia directa da condición e historia dos seus pais: mantiña unha óptima relación cos dous.
En 1953 instálase en Compostela coa súa nai, cando Rosalía tiña 16 anos. Ten que entrar en socedade para casar, por iso asiste ao Liceo de la Juventud. A única maneira para coñecer a xente nova eran os paseos (non existían puntos de encontro como as cafeterías,etc.) e por iso as cidades galegas construíanse con soportais, para que a choiva constante non impedse os paseos. Existían tamén asociacións que reunían a xente por idades, condición social... onde se coñecían, ofrecían teatro... Aquí entra en contacto cos provincialistas, a elite cultural e ideolóxica da época==> Murguía, Aguirre...
Rosalía alí fai teatro. De feito, oficialmente, segundo abiografía oficial da escritora redactada polo seu marido, Rosalía nunca saíu de Galicia para protexer a súa imaxe doce. Non obstante, por certos poemas, os intelectuais manteñen que por uns meses foise de xira teatral, o que se relacionaba cunha mala vida.
Todo cambiou con Banquete de Conxo todo cambiou. Os provincialistas crían no socialismo utópico que mantiña que a educación creaba a homesbondadosos e que se conseguiría a xustiza social. Neste banquete obreiros e estudantes sentaronse mesturados na mesma mesa o que provocou a expulsión de intelectuais de Santiago. A permanencia de Rosalía negociouse.
En 1856 vai a Madrid porque quere ser unha escritora profesional. Este feito xa é unha declaración de principios. Xa na 1ª obra de Rosalía se comenta o feito de que soamente existenunhas 50 mulleres en España que escribían con pseudónimos, unha delas era a propia Rosalía. Para Pardo Bazán, por exemplo, resultaba máis doado polo seu título, mais as repercusións de querer ser escritora apreciaronse debido a que o seu marido a deixou.
Rosalía escribiu o seu primeiro poemario en español, La flor, e pasa a formar parte da 2ª xeración de provincialistas ademáis de casar con ManuelMurguía. *Oficialmente se coñecen en Madrid mais existen dúas teorías: a 1ª dice que en Santiago ella está namorada de Aguirre, que de feito suicídase trala voda de Rosalía e a 2ª mantén que en Compostela simplemente Murguía e ella non se coñecían ben. Convértese así nunha escritora profesional.
De 1864 ao 68 viven en Lugo polo traballo de Murguía. En 1868 comenza A Gloriosa, na cal seinvolucran Murguía e Rosalía. Nesta estapa tamén ten unha intensa actividade como escritora: en 1863 publica Cantares gallegos, Rosalía forma parte dun movemento político que espera cambiar a sociedade. Isto ten altos custos persoais e provoca o rechazo dalgúns (apedrean a súa casa por describir a costume de que os mariñeiros escollían unha muller para pasar unha últma noite, pensan que a muller galega sedescribe como unha prostituta). Rosalía non pode publicar en Galicia e a súa segunda obra, de feito, sae en Cuba pagado polo diñeiro dos emigrantes.
De 1868 a 1871 viven en Simancas (Castela) onde Murguía, por gañar a revolución, é archiveiro do reino (título honorífico).
En 1871 instálase en Coruña pero xa vive soa cos seus fillos, Murguía auséntase, ata 1874, cando vaise da Coruña aSantiago e logo a Padrón (onde morre en 1885 de cancro) trala Restauración Borbónica.
Nestes últimos anos da súa vida pasa verdadeiros apuros económicos estando ao cargo de 5-6 fillos. Morre a a súa nai, pai e algúns dos seus fillos, o que incrementa a súa frustración e dor. Ademáis ten moi mala saúde e no ámbito profesional está limitada xa que non lle deixan publicar (a pesar diso, ublica o seu...