La Retórica Y La Comunicación

1. ASPECTOS DA HISTORIA DA COMUNICACIÓN HUMANA
É unha obviedade dicir que a comunicación é un aspecto central da comunidade. Foi importante porque para os humanos foi unha das súas primeiras conquistas, o de poder codificar signos para entenderse e por tanto para dicir o que querían e sentían en cada momento. É central na actualidade porque fálase da sociedade de comunicación e coñecemento esitúase a comunicación como un elemento central. A comunicación estivo no centro non só da vida das persoas senón e todo o que tivo que ver cos sistemas organizativos, as súas formas de relacionarse e as súas formas de comunicarse.
Un dos aspectos centrais ou que reforzan esta afirmación inicial, é o feito de que ningunha especie agás o ser humano conseguiu desenvolver a linguaxe verbal articuladacomo vehículo do seu pensamento.
Na vida das especies animais hai distintas formas de comunicarse.
2. ETAPAS NO ÁMBITO DA COMUNICACIÓN
Das distintas etapas nacen experiencias que se van incorporando ás seguintes.
* Fase oral: etapa prealfabética: antes de codificar a escrita. Non cabe dúbida que a oralidade forma parte da vida actual.
* Escrita: segunda gran etapa. Empeza nos soportesmáis inmediatos, na arxila, pedra, na lousa… Vai dando paso a medida que a historia da humanidade vai facendo pequenas conquistas, a soportes derivados dos vexetais.
* Era Gutenberg: multiplicación da man da imprenta no século XV. Aparece o público e a autoría.
* Electrónica: a principios do século XX danse os primeiros descubrimentos. Sup´n un paso moi importante porque axuda a difusión.* Etapa dixital: é de finais do século XX. Comeza o proceso de dixitalización, que permite unha maior versatilidade e capacidade de comunicación e difusión.
Á marxe das tecnoloxías e das grandes conquistas está o que caracteriza á mensaxe. Un esquema básico que caracteriza o mundo da comunicación durante séculos. Con matices caracteriza a comunicación actual. Nas mensaxes hai moitos outroselementos, pero basicamente tres: un emisor, un medio e un receptor. Este modelo, que é moi vertical no sentido que da moi pouca opción de participación, é o que muda coa aparición da dixitalización, e por tanto, matiza ese modelo básico e esencial da comunicación, que é a mensaxe.
Isto implica compartir código. Temos que compartir os signos na medida do posible. Hai varias tipoloxías dacomunicación, e segundo os soportes, podemos establecer unha serie de fórmulas de comunicación:
* Interpersoal: comunicación entre dúas persoas.
* Grupal: é a intercomunicación entre grupos máis ou menos estruturados ou organizada.
* Organizacional: intercambios entre membros dunha organización.
* Colectiva: nun momento definiuse como masiva. É a comunicación que circula no sistema de mediosde comunicación, que está nos modelos de autocomunicación etc.
Ao marxe hai sempre mensaxe e intencionalidade. Hai por tanto elementos persuasivos en maior ou menor medida. É un elemento que aparece en todos os ámbitos. Hai outros que aparecen en menor medida, como o liderazgo.
Dalgunha forma definen a comunicación neses ámbitos. Nesas distintas variantes mostra ou demostra a comunicaciónhumana, é a capacidade e o potencial que teñen os seres vivos.
* Primeiro foi capaz de fixar o pensamento de modo estable mediante a escrita. Na tradición oral advírtense elementos comúns. Da escrita acostuma dicirse que o escrito escrito queda.
* Nunha evolución de varios milenios, os usos sociais dos textos escritos transformáronse. É evidente que se transformaron primeiro polascaracterísticas da sociedade, polo contexto sociolóxico ou polo propio emprego dos textos escritos. Primeiro eran privilexios dunha casta dominante e logo popularizouse.
* A circulación dos textos, as veces dificultase pola censura. Quen controlaba a información controlaba nalgunha forma construción dos imaxinarios sociais, e incide neles.
* Os textos na actualidade seguen tendo o seu espazo a...