poesía 1920-1936

INTRODUCIÓN
Despois da máis que esperanzadora etapa do Rexurdimento, a literatura galega comeza un período de decaemento en case todos os xéneros, agás no teatro, posto que a dramática galega nacerá en 1882 coa representación de A fonte do xuramento de Francisco María de la Iglesia. De feito, un dos primeiros feitos destacábeis da literatura galega no século XX foi a creación, en 1903, da mandun grupo de xoves liderado por Eduardo Sánchez Miño, da Escola Rexional de Declamación. Manuel Lugrís Freire e Galo Salinasserán os escritores dramáticos que máis colaboren con esta escola.
Na poesía, aparecen como figuras destacadas deste comezo de século XX Antonio Noriega Varela,Manuel Leiras Pulpeiro ou Xosé María Crecente Vega, mais a súa obra non racha coa tradición anterior do século XIX,se ben en Noriega apréciase o influxo do saudosismo portugués. Percíbese unha mudanza na produción poética a partir de Ramón Cabanillas, posto que esta, pese a convivir coa tradición, estará influída polo modernismo, movemento inaugurado polo nicaraguano Rubén Darío. Estes dous autores (Cabanillas e Noriega Varela) pertencen á chamada ‘’xeración entre dous séculos’’.
Desde a óptica xeral dahistoria da literatura, o período que vai entre 1916 e 1936 vive o deselvolvemento de diferentes grupos, ou xeracións que, para alén das súas diferenzas temático-estilísticas, coinciden no tocante á súa procedencia: todas elas teñen alicere no ambiente cultural que se xerou co fundación das Irmandads, Así, é posible distinguirmos tres etapas fundamentais:
‘’os maiores’’ , como Cabanillas, VillarPonte... (os xa mencionados antes); o Grupo ou Xeración Nós, formado por Otero Pedrayo, Castelao... A síntese entre a tradición e renovación conforma un proxecto que quere ser, ao tempo, plenamente galego pero tamén universalista; e, por último, ‘’os novos’’ , tamén coñecidos como ‘’xeración do Seminario’’, ‘’xeración do 22’’ ou ‘’xeración das vangardas’’, trátase de autores que pretenderon unharenovación das letras galegas, participando, en maior ou menos grao, das novas correntes vangardistas que percorrían a Europa das primeiras décadas dos século XX.
TEMA
Pese a que os autores seguintes tamén escribiron antes do 1920, cómpre incluílos xa que moita da súa obra si se atopa entre o 1920 e o 1936. O papel da literatura como elemento decisivo da identidade nacional é algo que foiconsiderado con especial relevo por parte do pensamento galeguista. A obra dis considerados como grandes mestres do XIX aparecía como exemplo eaxeitado a seguir. Con todo, as mentes máis lúcidas do movemento irmandiño tamén consideraron a necesidade dunha renovación das letras galegas; algo cital se é que estas querían estar á altura dos novos tempos. Xa que logo, foron habituais as discusións e polémicasacerco do ‘’conveniente’’ de determinadas inclinacións temático-estilísticas para o mellor desenvolvemento da nosa literatura
A liña que consideraba que a cultura galega-e, dentro dela, a literatura- deb-ia epermanecer fiel á tradición decimonónica rexionalista-costumismo temático, ruralismo, emprego do galego oral na expresión- vai contar cun bo abano de seguidores; entre eles, destaca a figurade Antonio Noriega Varela (Mondoñedo, 1869-Viveiro,1947). Pertence, polo tanto, como dixemos antes á xeración entre dous séculos. Tivo unha educación eclesiástica, mais non chegou a rematar os seus estudos.
Nos seus primeiros tempos Noriega facía un tipo de poesía máis anticaciquil, pero pouco a pouco vaise desprendendo dos problemas do tipo social na súa literatura, de feito escribía nun xornalanticaciquil chamado ‘’Guau Guau’’ e tamén comeza escribindo poemas de sátira e brulescos e. É importante nel a súa lectura dos clásicos graco-latinos.
O seu libro de poemas, ‘’Do Ermo’’, que nun principio comezou chmándose Montañosas, foi modificado ao longo da súa vida, este poeta, coñecido tamén como ''poeta da montaña’’ , procurou reafirmarse arreo na dirección dun lirismo de carácter...