prehistoria


















PREHISTORIA DA PENINSÚLA IBÉRICA : Problemática xeral e estado actual da investigación.





















ÍNDICE




Introdución. Páx.3

S.XVIII. Comezos da
institucionalización da arqueoloxía. Páx.4

A investigación prehistórica no século XIX. Pax.7
A investigación prehistórica
no século XIX en Europa.Páx.7
A investigación prehistórica
no século XIX en España. Páx.8

A investigación prehistórica no século XX. Páx.14
A investigación prehistórica
no século XX en Europa. Páx.14
Ainvestigación Prehistórica
no século XX en España. Páx. 14



















1. Introdución.

Dende os comezos da arqueoloxía esta evolucionou moito, sobre todo notocante ao método e tamén no xeito no que o ser humano a recolle no seu pensamento. A evolución, desenvolvemento e perfeccionamento no método aplicado, debe moito á ciencia prehistórica que logrou que a concepción da arqueoloxía sufrira moitos cambios, sobre todo no século XX e máis concretamente nas súas últimas décadas.
Xa nos séculos XVI e XVII comézase a perfilar a figura do erudito1, que secoñece como “anticuario” e que se extende por toda Europa, destaca a figura de Bernard de Montfaucon2. Estos sabios reúnense para os seus debates nas Academias que están a nacer en toda Europa.
No século XVII nótase unha progresiva diversificación do antigo interés polos monumentos e os obxetos da antigüidade, pasando do greco-romano ao exótico ou ao nacional, cuns “anticuarios” moito máis viaxeiros ecun caracter localista.
Según nos imos acercando ao século XVIII percatámonos do nacemento dun novedoso impulso do coñecemento da antigüidade clásica, ata o punto de que xorden novas correntes clasicistas na arte da época, nace o neoclasicismo. A arqueoloxía non vai quedar indeferente ante este movemento, e o seu núcleo vai estar nas obras de J.J. Winckelmann, pai dunha innovadora visión doantigo e dos métodos para estudalo; a súa actividade supón a cúspide de todo o traballo realizado polos humanistas anteriores, mais con novas ideas.
Na época da ilustración viaxar ao mediterráneo constitúe para alemáns, ingleses e franceses a ocasión de “captar a atmósfera” e coñecer os despoxos do pasado, pero tamén a ocasión de recoller obxetos para fornecer as coleccións. Fúndanse neste momentograndes museos como o Louvre, o do Vaticano, a Gliptoteca de Munich, o Ashmolean Museum de Oxford ou o British Museum3.
Iníciase o século XIX cos traballos e publicacións do Institut d'Egypte, creado por Napoleón Bonaparte, tendo como resultado os 18 volumes da Description de l'Egypte, entre outras obras. Os estudos exiptolóxicos collen forma a partir de que Jean François Champollion descifrara avella escritura do Pedra Rosetta no 1822, a partir deste momento será posíbel o estudo e a datación dos monumentos exipcios coa axuda das inscripcións dos muros.
Comezan tamén nesta época a imporse novos criterios metodolóxicos e institucionais para os traballos arqueolóxicos. Igual que o resto das ciencias históricas a arqueoloxía do século XIX faise máis clasificatoria e serial e progresivamenteperfecciona a excavación como o seu instrumento fundamental.
Hai que prestar especial atención á influencia ideolóxica dos alemáns, a Kulturgeschichte representada por J. Burckhard (1818-1897) e W.H. Riehl (1823-1897) presenta unha nova forma de aproximación á antigüidade, adicando unha ampla atención á Arte e restándolla á arqueoloxía, opóndose así á visión de Theodor Mommsen4.
Nos anoscentrais do século XIX emerxe unha arqueoloxía “diferente”; a prehistoria, que implica unha outra forma de reconstruir a Historia, que ten tamén as súas especialidades.
Pouco a pouco, e dende que a arqueoloxía é recoñecida como disciplina científica autónoma, esta sofre unha sistematización das investigacións e deixa de estar en mans de aficionados, coleccionistas, mecenas e aventureiros para...