As funcións sociais da lingua. Conflito e diglosia. Estereotipos e prexuí zos lingüí sticos: a súa repercusión nos usos.
As linguas son creacións humanas que se utilizan para comunicarse osmembros dunha comunidade. Estes construtos non son bloques homoxéneos, senón que se configuran como un conxunto de variedades con diferentes consideración polos seus usuarios.
Un idioma concreto vaicontar con diferenzas segundo o territorio, a época, quen e en que contexto se empregue. Estas variantes, á vez, non contan todas elas coa mesma consideración social, pois os idiomas, como creacións queson, serven tamén para que os falantes se posicionen dentro da comunidade. Tal e como a roupa, a formación, o traballo, etc., a maneira na que se fala vai situarnos nunha determinada franxa social.Se unha persoa domina diferentes variantes (por exemplo, rexistros de lingua) e sabe utilizalas adecuadamente, vai dispor de maior valoración e versatilidade social. A compoñente social dunha linguaamplí ase cando nun mesmo territorio conviven máis dun idioma.
No mundo existen ó redor de 200 estados, mentres que se contabilizaron unhas 6000 linguas. Estes datos revelan que a situación habitual éque un espazo sexa plurilingüe.
A convivencia nun mesmo lugar de diferentes idiomas non adoita ser harmónica, é dicir, non hai un reparto equitativo e neutro entre linguas e falantes. Este encontroentre idiomas pódese resolver, basicamente, a través de dúas posibles situacións: a diglosia e o conflito lingüí stico.
Dáse a diglosia cando hai un reparto de funcións ou espazos sociais entrelinguas, de maneira que unha se caracteriza como a lingua de prestixio e de uso público e a outra da privacidade e menor valor social; esta situación caracteriza a convivencia entre o galego e o castelándurante a Ditadura. Pola contra, o conflito lingüí stico amosa unha situación menos predicible para asociar situación comunicativa cunha das linguas que comparten espazo: cando dous ou máis idiomas...
Regístrate para leer el documento completo.