Hola, me llamo X

Na(s) historia(s) da literatura houbo e hai unha división radical entre un sector activo (os escritores, os libros) e un sector pasivo (os lectores). Os primeiros como suxeito e obxecto axentes, ossegundos como suxeitos e obxectos (en tanto que compradores) pacientes. Por medio, nunca se tiveron en conta aos enlaces, aos elos entre uns e outros: os editores, sobre todo, e os críticos. Estesserán seguidos ou non polos lectores, que os coñecerán ou non saberán quen son. En troques, raramente os consumidores de libros saben quen anda detrás da empresa que arriscou uns cartos para que aquelproduto estivese nas súas mans.

Excepción a tal circunstancia é a de Jaume Vallcorba, o editor catalán recentemente desaparecido. O fundador dos imprescindibles selos Quaderns Crema, en catalán, eAcantilado (que seguiu a Sirmio), en castelán, conseguiu aquilo tan difícil de acadar como é que os seus catálogos fosen o mellor documento de identidade.

Coñecido pola súa enorme cultura e pola súa (erara entre nós) poliglosia, Jaume Vallcorba foi un verdadeiro ourive da edición. Desde a elección dos escritores a editar (nomeadamente nese océano da Europa central de entreguerras) ata o deseño doconxunto do artefacto, a calidade do papel, o equilibrio da tipografía, o cosido en fío, o tacto das cubertas satinadas, a procura dos mellores impresores, facían de cada libro que tiraba do prelo unobxecto de valor. Polo contido e polo continente. Unha especie de bibliofilia democrática.

Promotor por igual dos novos (Quim Monzó ou David Monteagudo) e dos clásicos europeos (Zweig ou Simenon),ningún libro das súas editoriais sobraría nunha biblioteca doméstica. Aínda máis: moitos dos libros que editou (e reeditou: aqueles que unha vez que lles caducaron os dereitos de tradución, foronversionados de novo e convertidos en libros de éxito).

Valente coma ninguén –e non por ousado senón por amante das cousas belas-, Vallcorba non se rendeu a ese sectarismo intelectual que nega para...