kant

Kant: influencias posteriores
Xeralmente emprégase o termo “kantismo” para referirnos a toda a concepción
filosófica que se derive, ou fágase eco, das teses centrais da filosofía de Kant.
Despoisda publicación da Crítica da razón pura en 1781, esta filosofía tivo un
impacto inmediato e duradeiro e poucos pensadores occidentais puideron eludir a súa
influencia. É evidente que hai unha liñadirecta de descendencia nos filósofos
alemáns que parte de Kant e a través de Fichte e Hegel, pasando por Schelling,
Schopenhauer e os neokantianos Cohen e Nartop, chega ata Husserl e Heidegger. Amaioría destes filósofos incorporaron parte das ensinanzas de Kant ás súas propias
filosofías, aínda que raramente admitiron todo o que Kant dixo e mostráronse moitas
veces, como Hegel e Heidegger,profundamente críticos respecto á postura do propio
Kant. Nin coincidiron todos eles nas súas interpretacións de Kant, o que se pon de
manifesto no caso do chamado neokantismo. Tantos foron osautores que buscaron os
fundamentos kantianos para os seus diversos sistemas, que os historiadores non se
poñen de acordo na cuestión de determinar cantas escolas neokantianas houbo.
A influencia de Kantno mundo anglosaxón foi máis variada e, xeralmente, crítica.
Así, por exemplo De Quincey sostivo a idea de que a vida persoal de Kant era máis
interesante que a súa filosofía e Bertrand Russelldisentía explicitamente na súa
Historia da filosofía occidental da idea de que Kant fora o máis grande dos filósofos
modernos.
Sen embargo, non podemos deixar de mencionar o feito de que Wittgenstein,un dos
máis grandes filósofos do século pasado, tivese en Kant unha dos seus principais
referentes. Pénsase con frecuencia que o Tractatus logico-philosophicus de
Wittgenstein resucita temaskantianos na súa explicación dos límites inexpresables da
nosa experiencia, e especialmente nas súas referencias a un eu “metafísico” que pon
un límite ao mundo e non é polo tanto simplemente parte...