Marias

arias
M4

Największe napięcia, które powstają na takich międzynarodowych forach to nie dzikie dyskusje między delegatami i reprezentantami na skraju wypowiedzenia wojny, ale gdy z jakiegoś powodunie ma tłumacza do przetłumaczenia czegoś lub gdy ten szwankuje w trakcie sprawozdania z jakiejś zdrowotnej czy psychiatrycznej przyczyny, co zdarza się stosunkowo często. Trzeba mieć stalowe nerwyw tej robocie, bardziej niż przez samą trudność wyłapywania i przekazywania w lot tego, co się mówi (wystarczająca trudność), co z uwagi na stres, w który wpędzają nas rządzący i eksperci, którzywpadają w gniew, a nawet w furię, jeśli widzą, że coś z tego, co powiedzieli może zostać pominięte w tłumaczeniu na któryś z sześciu znakomitych języków. Kontrolują nas nieustannie, jak też naszychbezpośrednich i dalszych szefów (wszyscy oni funkcjonariusze), by przekonać się, że znajdujemy się na swoich pozycjach przekładając to wszystko, bez pominięcia żadnego słowa, na pozostałe języki, którychprawie nikt nie rozumie. Jedynym prawdziwym pragnieniem delegatów i reprezentantów jest być przetłumaczonym w mowie i piśmie, nie po to, by ich wypowiedzi i raporty były zaaprobowane czy oklaskiwaneani ich propozycje wzięte pod uwagę czy zrealizowane, co w dodatku nigdy nie następuje (ani aprobata, ani oklaski, ani uwaga, ani realizacja). Na którymś spotkaniu krajów Commonwealth odbywającymsię w Edynburgu, gdzie tym samym znajdowali się wyłącznie anglojęzyczni uczestnicy, pewien mówca australijski, imieniem Flaxman, uznał za obelgę to, że kabiny tłumaczy konsekutywnych stały puste i żeżaden z jego kolegów nie założył nawet słuchawek na uszy, by go przez nie wysłuchać, a nie, jak to właśnie robili, bezpośrednio na linii od mikrofonu do swoich jakże wygodnych foteli. Zażądał, by jegosłowa były tłumaczone, a upomniawszy go, że nie ma takiej potrzeby, zmarszczył brwi, zaklął siarczyście i zaczął nasilać swój już i tak drażniący akcent australijski do tego stopnia, że stał się...