Marquez

Gabriel García Márquez „El amor en los tiempos de cólera”





„Bywa, że pierwszej miłości nigdy się nie zapomina, ale ona zawsze się kończy”.


Takie oto zdanie odnaleźć można wksiążce Paulo Coelho Weronika postanawia umrzeć. I choć nie jestem zafascynowana twórczością brazylijskiego pisarza, to po głębszym zastanowieniu skłonna jestem zgodzić się w tej kwestii z autorem. Zapewnewiększość z nas doskonale pamięta obiekt swych pierwszych nieśmiałych westchnień, przyczynę nieprzespanych nocy czy wylanych łez. Pieczołowicie przechowujemy w pamięci obraz pierwszej ukochanejtwarzy, wspomnienie muśnięcia warg, dotyku dłoni… Bywa, że pierwszy wybranek naszego serca pozostaje zarazem tym ostatnim, jednak sytuacja taka jest swego rodzaju osobliwością. Taki wyjątkowy los staje sięjednak udziałem bohatera powieści Gabriela Garcii Marqueza, Florentina Arizy.


Florentino był ubogim bękartem w zbyt obszernym, staroświeckim odzieniu, z czupryną gęstych, wypomadowanychwłosów i wiecznie zamyślonym spojrzeniem. Przeszłość jego była niejasna, teraźniejszość nie prezentowała się zbyt optymistycznie, a widoków na świetlaną przyszłość nie miał żadnych. I gdyby nie obsesyjnepragnienie pozyskania względów umiłowanej niewiasty, zapewne pozostałby nikim.


Przypadek jednak sprawił, iż dostarczając telegram niedawno przybyłemu do karaibskiego miastaobcokrajowcowi, przelotnie ujrzał młodą kobietę o urodzie zapierającej dech w piersiach. Owa „bogini w koronie” z miejsca zdobyła jego serce, a nieoczekiwana lawina emocji, które go ogarnęły, odebrała rozsądek izaćmiła umysł. Przepełniony ogniem miłości, postanowił nieodwołalnie złożyć swe życie na jej ołtarzu. Odtąd budził się i zasypiał z myślą o Ferminie Dazie – słodkiej istocie, która niebawem miała uczynićgo najszczęśliwszym oraz najnieszczęśliwszym człowiekiem na świecie.


Młoda panienka nie od razu przystała na zaloty niewydarzonego młokosa. Z biegiem czasu jednak wypełnione miłosną...