Metodos respirométricos sinxelos_UMS10 copia

MÉTODOS RESPIROMÉTRICOS SINXELOS PARA A AVALIACIÓN DA
ESTABILIDADE DO COMPOST
M.A. Vázquez1, M. Soto1
1

Dept. Química Física e Enxeñaría Química I. Universidade da Coruña. Rúa da Fraga nº1, 15008
ACoruña. Galiza, España. E-mail: mvazquezt@udc.es, sotoc@udc.es

INTRODUCCIÓN
A estabilidade do compost é un parámetro importante para o seu correcto uso nos
solos agrícolas. A materia orgánica ousubstrato non estabilizado vai ser degradado
polos microorganismos, e a maior actividade dos mesmos e maior concentración de
substrato, maior será o consumo de O2. Por tanto, establécese unha escala deestabilidade do compost en función da velocidade de consumo de oxíxeno. Co
obxectivo de dispor de técnicas económicas, simples e robustas, no presente estudo
aplícanse equipos e métodos dispoñíbeis enmoitos laboratorios de análises de augas
residuais como equipamiento ordinario. Os métodos de consumo de oxíxeno, como a
técnica respirométrica (Lasaridi e Stentiford, 1998) ou o método DBO, comoadaptación do ensaio estándar de determinación da demanda biolóxica de oxíxeno en
aguas residuais (APHA, 1995) son unha alternativa para esta fin.
MATERIAIS E MÉTODOS
Método respirométrico en fase líquidacon electrodo de oxíxeno
Dispérsanse de 3 a 8 g de compost fino (peso húmido) en 500 mL de auga,
engádense nutrientes e un inhibidor da nitrificación, colócanse nun matraz e sométese
a intervalossucesivos de aireación/non aireación. Rexístranse as medidas de oxíxeno
disolto cada 2 minutos e obtense o respirograma do ensaio (Figura 1). A partir do
mesmo obtense o valor da velocidade específica deconsumo de oxíxeno (VECO,
Figura 2) e os parámetros derivados:
- A velocidade específica de consumo de oxíxeno máxima (VECOm).
- A demanda específica acumulada de oxíxeno ás 20 horas (DEAO20h), ouárea baixo a
curva VECO entre t=0 e t=20 h.
Os resultados (Táboa 1) permitiron a clasificación de dúas mostras como compost
estábel (E) e non estábel (NE), en concordancia coa información relativa ao...