Xosé María Díaz Castro

Xosé María Díaz Castro naceu no seo dunha familia labrega. En 1929 ingresou no Seminario de Mondoñedo, onde coñeceu a Aquilino Iglesia Alvariño.
Foi chamado para facer o servicio militar (destinadoao corpo de sanidade militar na Coruña). Na Guerra Civil, tras unha semana na fronte de Asturias, pasou destinado á clínica militar do Hospital de Pontevedra.
No 1939 volveu ó seminario no queingresara en 1929, mais o abandona. Abandonados os estudos eclesiásticos fixo o bacharelato e licenciouse en Filosofía e Letras pola Universidade de Salamanca, especializándose en linguas modernas. Máistarde trasladouse a Madrid, onde traballou como tradutor e despois como profesor de linguas clásicas e modernas.
Díaz Castro adoita ser encadrado dentro da Xeración do 36 a carón de poetas coma CarvalhoCalero, Celso Emilio Ferreiro e Aquilino Iglesia Alvariño.
Dominaba máis dunha ducia de linguas, e traucíu de varias linguas ao galego e castelán.
Foi nomeado correspondente da RAG e o institutode Guitiriz IES Poeta Díaz Castro leva o seu nome. Dedicóuselle o Día das Letras Galegas deste ano, 2014.


OBRA

Publicou os seus primeiros versos ós dezasete anos na revista “Lluvia de rosas”de Tarragona, pero foi a súa entrada no seminario e o contacto con Aquilino Iglesia Alvariño, o que exerceu un estímulo decisivo na súa promoción como escritor e para comezar a escribir en galego,publicando en “El Progreso Villalbés” (os seus primeiros versos en galego), Lembranzas e sospiros, Baix'o o calor, Lá vou, amor, As formigas, Era un contiño de fadas, e posteriormente escribiu douscadernos de poesía, tamén en galego, Follas verdes e Follas ô aire, cuios versos quedaron inéditos. Tamén publicou poemas en Vallibria, Mundo de Ahorae Perla del Calvario.
Logo da Guerra Civil continuoucompoñendo. O 16 de agosto de 1946 foi premiado nos Xogos Florais de Betanzos polo poema El Cántico de la Ciudad en castelán, e por Nascida d'un soño (tres sonetos) en galego. Volveron saír poemas...