Xz xzxc x

La Lamia enamorada

Conta a lenda, que na noite do solsticio de verán, sae da lagoa da lama unha lamia apenada, en busca do seu amor morto. Esta non pode descansar empaz ata encontralo de novo ,vaga por todala zona triste, cantando para atraer os pobres inocentes xunto a ella, xa que é un cantico tan belo, que no intre no que escoitas namoras dela, excepto o seu amor.

Xa sabedes non vosacerquedes a esta lagoa no solticio, xa que se non es ti o seu amor morreras afogado no fondo lagao atraido polo seu cántico.

Esta era unha das lendas que contabanos o meu abó na véspera destedia- Dixen a os meus amigos.
Que parvada- dixo Xacobe nada mas ramatala de escoitar.
Pois eu creo que é belísima- dixo Sandra.
E porqué non vamos alí maña? , creo que sería estupendo. Noncreedes?- Dixen os meus amigos.
Non, eu creo que non merece a pena – dixo Xacobe.
Ti o que pasa é que tes medo coma sempre, se é unha parvada porqué non mo desmostras?.
Dacordo entón, estádecidido maña, iremos pola noite ata a lagoa, e demostrareite que non son un medoso- Dixo Xacobe, defendendose da miña pregunta.

O dia seguinte, preparamos todo o necesario para ir a lagoa polanoite. Cando chegamos alí, todo estaba calmo, tranquilo , o único ruido que escoitabase era quisquillar dos grilos, cando de súpeto, surxiu unha fervenza cunha cor azulada no medio do lago, dalí saiuunha extraña criatura, cunha faciana fermosisima, un cabelo máis brillante ca do mesmo ouro, un beizos xugosos e perfilados, uns ollos tan azuis que deixarian en esvaecido o mesmo ceo, e a cor máispura que a que podes imaxinar. Esta fermosísima criatura comezou a recitar o cantico máis belo que se xamais escoitei. Os mesmos árboles alvorotaban as polas, os animais parábanse a escoitar e as aguascomezaron a saltar coma unha fonte, elevando a lamia polos ceos. Cando de súpeto decateime de que Xacobe comezara a camiñar cara o lago, estaba namorado da lamia, a única maneira de paralo era cun...