Apuntes De Filo

Epistemoloxía ou gnoseología
As ciencias formais son as matemáticas e a lóxica, todas as demais son empíricas. A diferencia é que unhas son deductivas, é dicir que a traves duns enunciados primeiros ou axiomas chegan a unha conclusión que non contradice esos axiomas, e as outras son inductivas o que significa que parten da realidade (mundo da experiencia) e chegan ou queren chegar a leis xeraisou universais. Por exemplo: A lei da gravidade de Newton parte da mazá e di que todas as cousas can. Pero el non pode predicir q todo cairá sempre, por iso non é unha lei universal, porque pode chegar o día en que as cousas cambien. Para que sexa unha lei universal debemos coñecer todos os casos.

Filosofía da verdade
contexto Diferentes significados da verdade segundo o co ntexto lóxico: 1º. Anivel lóxico a verdade é a coherencia e a falsedade a contradicción. Este concepto de verdade é o propio da estrutura dos pensamentos formais epistemolóxico ico: 2º. A nivel epistemolóx ico a verdade sería a concordancia dos enunciados cos feitos e a falsedade a disconformidade. Este tipo de verdade é propio das ciencias empíricas. metafísico: 3º. A nivel metafísico a verdade é o que é e afalsedade o que non é. A verdade sería pois, a presenza ou manifestación do que é en realidade. ético: 4º. A nivel moral ou ético a verdade é dicir o que se pensa e a falsedade é dicir o contrario do que pensamos con ánimo de enganar. Conclusión: a verdade é unha relación entre dous extremos; un suxeito que coñece e un obxeto coñecido. O suxeito emite un xuízo sobre algo que existe independentemente doacto de coñecer. Así, a verdade é unha relación que ten tres elementos: o suxeito que é o entendemento en acto de coñecer, o obxeto en canto ao coñecido ou que se pretende coñecer, e a igualdade entre o enunciado e o feito. Suxeito enunciado Obxeto

Diferentes actitudes ante a verdade ignorancia: 1ª. A ignorancia actitude mental na que descoñecemos o contido dun ou varios enunciados. Pode ser opunto de partida para acadar a verdade como no caso de Sócrates e a súa famosa frase “Só sei que non sei nada”. Debemos ser conscientes da propia ignorancia para lograr o saber, xa que ao que ignora que ignora resultalle prácticamente imposible acadalo. erro: 2ª. O erro é a falsa certeza que consiste en afirmar como verdadeiro o que é falso e como falso o que é verdadeiro. dúbida: 3ª. A dúbidaestado mental no que non podemos afirmar nin negar un enunciado porque as razóns para afirmalo ou negalo son semellantes. Se a dúbida se apodera

1

de toda a mente, estamos na dúbida escéptica, se a dúbida serve para acadar algunha meta (a verdade), estamos na dúbida metódica. opinión: 4ª. A opinión estado mental no que se acepta un enunciado como verdadeiro aínda que tamén se admite aposibilidade de erro. certeza: 5ª. A certeza estado mental no que se admite un enunciado como verdadeiro dunha maneira clara. Segundo o seu fundamento pode ser: - Metafísica: en relación coa natureza ou a esencia das cousas, o seu fundamento é algo absolutamente necesario. Por exemplo, o principio de non contradicción. - Física: en relación con causas físicas, fai referencia a enunciados que mostranfeitos rexidos por leis físicas que o suxeito coñece. - Moral: fai referencia a principios e leis morais en relación co comportamento ordinario das persoas normais. filosóficas Interpretacións filosóficas da verdade Mostran a maneira na que o home tratou a verdade ao longo da historia. Aletheia: 1º. A verdade como Aletheia desde os presocráticos ata Platón, significa sen olvido, non oculto oudesvelamento. Para os antigos, era quitarlle o veo ou a escuridade ás cousas para que se manifestasen en todo o seu esplendor. É oposto á Apate (apariencia), a Pseudos (o falso) e a Doxa (opinión). adecuación: 2º. A verdade como adecuación empeza con Platón é a correspondencia entre un enunciado e un feito e é a interpretación máis común. (Ex. A mesa é rectangular). Platón someteu o enunciado á idea,...