Aristóteles

Comentario de texto

Aristóteles naceu no 384 a. C. na cidade de Estagira (Macedonia). O seu pai, Nicómaco, foi médico do rei Amintas III de Macedonia, feito que explica a súa relación coa corte real de Macedonia, que tería unha importante influencia na súa vida. No 367 a. C., cando Aristóteles tiña 17 años, o seu pai morreu e o seu tutor Proxenus enviouno a Atenas, por entón un importantecentro intelectual do mundo grego, para que estudie na Academia de Platón.[] Alí permaneceu vinte anos.[]
Trala morte de Platón no 347 a. C., Aristóteles deixou Atenas e viaxou á ciudade de Aso, en Asia Menor, onde viviu aproximadamente tres anos baixo a protección do seu amigo e antigo compañeiro da Academia, Heremeias, quen era gobernador da cidade. Cando Heremeias foi asesinado, Aristóteles viaxouá cidade de Mitilene, na isla de Lesbos, onde permaneceu dous anos. Alí continuou coas súas investigacións xunto a Teofrasto, que é o seu discípulo máis famoso. No 343 a. C., o rei Filipo II de Macedonia convocou a Aristóteles para que fose tutor do seu fillo de 13 anos, o que máis tarde sería coñecido como Alexandro Magno. Aristóteles viaxou entonces a Pella, por entonces capital do imperiomacedonio, e ensinou a Alexandro durante, al menos, dous anos, ata que iniciou a súa carreira militar. No 335 a. C., Aristóteles regresou a Atenas e fundou a súa propia escola, o Liceo (chamado así por estar situado dentro dun recinto dedicado ao deus Apolo Licio). A diferencia da Academia, o Liceo non era unha escola privada e moitas das clases eran públicas e gratuitas. Ao largo da súa vidaAristóteles reuniu unha vasta biblioteca e unha cantidad de seguidores e investigadores, coñecidos como os peripatéticos ('itinerantes', chamados así pola costumbre que tiñan de discutir camiñando).
Cando Alexandro morreu no 323 a. C., é probable que Atenas volvérase un lugar incómodo para os macedonios, especialmente para quenes tiñan as conexións de Aristóteles. Tras declarar (según se conta) que nonvía razón para deixar que Atenas pecara duas veces contra a filosofía (en referencia á condena de Sócrates), Aristóteles deixou a cidade e viaxou a Calcis, onde morreu ao ano seguinte, no 322 a. C., por causas naturais.

Na súa xuventude, Aristóteles foi discípulo de Platón na Academia de Atenas e construiu un sistema filosófico propio. Previo a él someteu á crítica a teoría das Ideas do seumestre. Para intentar solventar as diferencias entre Heráclito e Parménides, Platón propuxera a existencia de duas dimensións na realidade: o Mundo sensible e o Mundo intelixible. Para Aristóteles, o mundo non ten compartimentos.
Se ben Aristóteles admite, ao igual que Sócrates e Platón, que a esencia é o que define ao ser, concibe (a diferencia dos seus antecesores) a esencia como a forma que estáunida inseparablemente á materia, constituindo xuntas o ser, que é a substancia. A afirmación da importancia do coñecemento sensible, e do coñecemento do singular para chegar ao universal, abriu posibilidades á investigación científica.
Aristóteles rechazou fortemente a teoría de Platón según a cal as ideas eran a auténtica realidade e que o mundo sensible, captado polos nosos sentidos, non eranmáis ca unha copia de aquelas. Aristóteles, ao contrario de Platón -que concebía a «existencia» de dous mundos posibles ou reales-, poseía unha teoría que discurría entre o mundo das nocións e o mundo sensible, se ben estaba aberto a admitir a existencia de substancias separadas e inmóviles.
Aristóteles fai catro críticas fundamentais á teoría das ideas de Platón:
Critica aos dous mundos: paraAristóteles é un só; admitir dous mundos complica a explicación innecesariamente, reduplicando as realidades.
Platón non ofrece unha explicación racional ao falar dos dous mundos. Limitase a utilizar mitos e metáforas, en vez de aclarar conceptualmente as súas propostas.
Non hai unha relación clara de casualidade do mundo ideal respecto do mundo sensible. Non explica cómo as ideas son causa das...