El desajuste del mundo. Cuando nuestras civilizaciones e agotan.


MAALOUF,A.: El desajuste del mundo.Cuando nuestras civilizaciones se agotan. Madrid,Alianza Editorial S.A.,2011, 309 páxinas


O libro cuxa rencesión abordamos, constitúe unha reflexión sobre o rumbo que tomou o mundo desde a caída do muro de Berlín en 1989 e a conseguinte desaparación da Unión Soviética.
Maalouf embarcase con este libro na difícil tarefa tratar de entender o mundo actuale, o máis complicado, de facerllo entender tamén ao lector.
Para unha mellor análise, fai un repaso da historia recente de occidente e oriente e do choque constante de estas dúas culturas enfrotadas entre sí por ese afán colonizador de Occidente sobre o segundo.
Divide o libro en tres partes: Las victorias engañosas, Las legitimidades extraviadas e Las incertidumbres imaginarias.
Acontinuación procederase á análise de canda unha destas partes por separado.

- Parte I:Las legitimidas engañosas:

O primeiro que non debemos deixar pasar por alto desta primeira parte é o propio título. Maalouf decide titulala así para que reflexionemos e nos decatemos de que a vitoria de Occidente e do capitalísmo que tanto nos venderon e coa que Occiedente tanto se enche o peito, ten bastante poucode vitoria.
A tensión entre o bloque Oriental-comunista e bloque Occidental-capitalísta, liderados polos Estados Unidos e a antiga Unión Soviética, na chamada guerra fría era constante. A pesar diso, estas dúas potencias nunca chegaron a enfrontarse de maneira directa ao longo de todo ese inestable período que abarcou desde a fin da segunda guerra mundial (1945) ata o desmantelamento da URSS(1991).
Por iso mesmo, pola falta dunha derrota física do Bloque Oriental, o autor fala dunha falsa vitoria de Occidente.
Ao longo de todo este capítulo Maloouf narra as peripecias de Occidente trás esta suposta vitoria e o seu afán por tentar impoñer e “universalizar” a súa cultura, a súa moral... impedindo así a marabillosa e tan necesaria diversidade mundial.

“Contrariamente al tópicoestablecido, el pecado secular de las potencias europeas no ha sido el de querer imponer sus valores al resto del mundo, sino precisamente lo contrario: el haber renunciado continuamente a respetar sus propios valores en sus relaciones con los pueblos dominados. Mientas no se deshaga ese equívoco, corremos el riesgo de volver a caer en los mismo errores.
El primero de esos valores es launiversalidad, a saber, que la humanidad es una. Diversa, pero una. Y es por ello una falta imperdonable transigir en los principios fundamentales con el eterno pretexto de que los demás no estarían dispuestos a hacerlos suyos. No hay unos derechos humanos para Europa y otros derechos para África, para Asia o para el mundo musulmán. Ningún pueblo de la tierra existe para que lo exclavicen, para que lotiranicen, para arbitrariedad, para la ignorancia, para el oscurantismo, ni para la opresión de las mujeres. Cada vez que alguien da7 de lado esta verdad básica, está traicionando a la humanidad y se está traicionando a sí mismo” (pp.64-65)

O intento de universalización, de “Occidentalizar” como ben dí o autor ao longo de toda a obra ,trae consigo a desaparación das minorías.
Outro gran erro porparte de Occidente é esa pretensión de facer das súa ética unha “ética universal”. Occidente bota man dos dereitos humanos según lle conveña. Basease neles para impoñer a súa ética, pero isto non é máis que unha dobre moral, xa que fai uso destes dereitos dunha maneira cínica e oportunista.
Según Maloouf , todo isto non fai que afastarnos do obxetivo de convertirnos nunha única civilización, diversa,pero unha. Cando teñamos claro a necesidade de respectar e de preservar as minorías avanzaremos como persoas e como civilización.

-Parte II: Las legitimidas extraviadas.

Nesta parte o autor céntrase na análise da realidade do mundo árabe antes das recentes revolucións e protestas coñecidas como “Primavera Árabe” e das relación que este mantén con Europa e o resto de Occidente.

O...