Enviar Solicitud De Regalo

O Renacemento. Cinquecento      A. B.   A. I. Arquitectura  Donato Bramante: San Pedro in Montorio  Miguel Anxo: cúpula de San Pedro do Vaticano  Bramante: San Pedro in Montorio. Imaxe na páxina 228 do libro: planta e exterior 

1. Clasificación   Obra: templo de San Pedro in Montorio  Autor: Donato Bramante (1444‐1514) 

Cronoloxía: 1502  Estilo: arquitectura renacentista do Cinquecento Dimensións: 4,50 m. (diámetro da cúpula)  Localización: Roma  Comitentes: Reis Católicos  2. Contexto histórico‐artístico  Coa  palabra  "Cinquecento"  os  historiadores  da  cultura  veñen  denominando  o  segundo  ciclo  do  Renacemento,  é  dicir,  o  S.  XVI.  Hoxe  en  día  non  se  admite  que  o  período clasicista do Cinquecento dure o medio século que Vasari lle atribuíu, xa que a partir de M. Anxo desenvólvese un novo estilo, o "Manierismo", así pois, debemos ter  en  conta  dous  "estilos"  nesta  centuria:  Clasicismo  e  Manierismo.  O  Clasicismo  só  comprendeu  propiamente,  polo  menos  na  Italia  central,  unha  vintena  de  anos,  de  1500  a  1520,  o  da  morte  de  Rafael,  un  dos  seus  principais  definidores,  que  xa  vira  desaparecer  a  Bramante  en  1514  e  a Leonardo  en  1519,  outros  dous  alicerces  do  estilo.  Etapa  certamente  breve,  pero  que  contou  con  personalidades  puxantes  e  xeniais que, xunto con Miguel Anxo, convertérona en momento estelar da Historia e a  Arte universal.   Sinalar que a principios do século XVI, o centro artístico e cultural desprázase de Florencia a Roma. Grazas á actividade e aos programas dos papas humanistas, Xullo  II (1503‐1513) e León X (1513‐1521), iníciase un breve pero intenso bulir da actividade  artística  da  antiga  capital  da  Antigüidade  e  centro  simbólico  do  cristianismo.  Preténdese  levar  a  cabo  un  ambicioso  plan  de  restauración  romano.  Os  intentos  do  Quattrocento  para  salvar  as  contradicións  entre  paganismo  e  cristianismo  fúndense  agora  nun  proxecto  específico: facer  do  clasicismo  a  cultura  oficial  do  papado.  A  linguaxe  renacentista  convértese  no  vehículo  adecuado  para  ofrecer  a  imaxe  de  grandeza  e  serenidade  da  Igrexa,  para  alcanzar  a  "concordatio"  entre  Cristianismo  e  Antigüidade.  Características  do  Clasicismo  renacentista:  partindo  das  diversas  opcións  de  expresión  plástica  experimentadas  no  Quattrocento chégase,  co  pleno  dominio  dos  medios de expresión, a un perfecto equilibrio entre forma e contido, harmonizando a  antigüidade  pagá  co  espírito  relixioso  cristián,  o  Humanismo  co  dogma  oficial.  O  clasicismo dos dous primeiros decenios do XVI verifica a unión entre ciencia e arte que  nesta época chega á súa culminación. O labor intelectual do artista convértese nunha  condición imprescindible  para  poder  realizar  as  súas  obras,  baseadas  nun  coñecemento científico da realidade.   Sistematízanse  as  leis  da  percepción  visual  de  forma  máis  coherente  ca  no  século anterior. Leonardo descobre o papel fundamental da atmosfera que se interpón  entre o obxecto e o ollo, que fai variar a intensidade con que a luz define os corpos e os contornos, engadindo á perspectiva científica do XV a chamada perspectiva aérea.  
Ana Navas, 2010‐11                                                          1 

 

O Renacemento. Cinquecento      O outro gran concepto básico que se regula é o de proporción, a través do cal  opérase  a  sistematización  racional  da  diversidade  que  ofrece  a  natureza.  Tamén  a  proporción  defínese  cientificamente  como  relacións matemáticas  entre  as  diferentes  partes do corpo. Os canons establecidos convértense en medida e expresión da beleza  ideal.   Vinculado ao concepto de proporción se sistematiza o de simetría, que agora se  converte  en  postulado  incondicional  para  a  concreción  do  belo,  a  articulación  harmónica  das  partes  co  todo  e  constitúe  a  esencia  que,  en  moi  boa ...