Historia De Vida. Senegaleses En Galicia

Emigracións e inmigracións en España: o caso pakistaní

Daniel Rodríguez Cao 47371974-R

Introducción
Este traballo correspóndese coa análise dos movimentos migratorios recollidos durante os anos 1998 e 2010. A primeira parte cinguirase á emigración e inmigración rexistradas nas distintas Comunidades Autónomas do Estado español e a segunda do Estado en conxunto, coa particularidadeanalítica de Pakistán, co fín de analisar o peso deste colectivo no total das migracións, non só cara España, senón tamén en comparación cos países do seu propio continente, Asia con maior peso migratorio. Para as mesmas foron utilizadas as seguintes fontes estatísticas: – Padrón Municipal de Habitantes, INE, 2007 – Anuario Estadístico de la inmigración, Ministerio de Empleo y Seguridad Social, 2010 –Estadística de variaciones residencial, INE, 1998 a 2010

Comunidades Autónomas
En primeiro lugar, entrando a valorizar as inmigracións, o dato que máis chama a atención, directamente relacionado coa actual situación de crise económica que sofre o país é o descenso progresivo das inmigracións. Isto, polo tanto, quere dicir dúas cousas, que non só non se renovan as cifras de cidadáns estranxeiros eestranxeiras que queran emigrar a España, senón que tamén é notable o escaso interese dos cidadáns coa nacionalidade español pero residente noutro país en retonar ao seu lugar de orixe. Deste xeito, desde o ano 2003, ano en que o retorno acadou o seu pico superando as 40.000 persoas, coincidindo ademáis coa época de maior inestabilidade económica en América Latina, lugar onde se recolle a maiorparte da emigración española cara países non europeos, non fixo maís que descender a cifra de retornados e retornadas, desde o ano 2007 son arredor de 4.000 persoas as que prefiren ficar no seu lugar de destino. Cos estranxeiros ocorre un tanto do mesmo, resultando sorprendente que dito colectivo en 10 anos pasara de contarse por 50.000 persoas a case rozar o millón no ano 2007. Tal oscilaciónfaise manifesta á vista dos datos de 2010, tres anos despois da maior das cifras acadas, chégase tamén á maior baixada na entrada de novos cidadáns no Estado español, reducíndose en 500.000 persoas, un 50%. En canto ás Comunidades Autónomas, os seus fluxos evolúen a un ritmo paralelo ao do conxunto do Estado. Como datos rechamantes cabe salientar os casos galego e canario, ambos os territorios acadancifras que rozan a metade de Madrid e Catalunya, en canto a retorno, o que da a idea da importancia que a emigración de poboación nativa ten nas mesmas. Esta comparación estase realizando entre un territorio e outro que ten até cinco veces máis poboación. Os casos de Catalunya, Madrid e Valencia seguen a ser paradigmático, pese a ter unha notable baixada de inmigrantes nos últimos anos séguensemantendo con bastante estabilidade e superando con creces os 100.000 novos cidadáns por ano. No polo contratrio, a Comunidade que, en proporción, recibe menos inmigrantes respeito do ano anterior é Aragón, que perde o 50%. Só existe unha comunidade que gaña emigrantes, pero máis ben a modo anecdótico, dada a súa posición xeográfica que é Melilla. Tamén neste senso atópase Andalucía, que pese ábaixada xeral na entreda de emigrantes acada a terceira maior cifra de recepcións nos utimos dez anos, a terceira propia, iso si. O antes comentado efecto do retorno é un bo indicador da situación económica de determinados territorios, deste xeito Estremadura, a Comunidade Autónoma, co PIB máis baixo do Estado apenas recibe emigrantes, e os nativos que voltan é dos máis baixos, xa que apenas supera asduascentas persoas. Na seguinte gráfica pódese observar como evoluiron estes fluxos nos últimos anos, e como o peso dos españois nos movimentos migratorios mudou considerablemente.

España. Inmigraciones por CCAA de destino. Año 1998
España Galicia Ceuta Castilla y León Cantabria Asturias Aragón Navarra País Vasco Andalucía Madrid Castilla - La Mancha Murcia Extremadura Comunidad Valenciana...