temas de todo

As vangardas poéticas galegas do primeiro terzo do século XX
Neotrobadorismo
[Pergamiño Vindel.]

Co nome de neotrobadorismo recoñecemos unha dirección da poesía contemporánea que propón unha relectura da lírica galego-portuguesa medieval, utilizando para isto os recursos estilísticos propios dos trobadores. Esta tendencia, tamén coñecida como Escola medievalista ou cancioneirista, estápropiciada directamente polo coñecemento da existencia da tradición medieval a través dos estudos de Armando Cotarelo Valledor, e do traballo do profesor portugués Lapa publicado en 1929: Das origens da poesia lírica em Portugal na Idade Média. Deste xeito a volta aos cancioneiros representa tamén unha certa dignidade histórica para a nosa literatura, que atopa un esplendor no pasado fronte aosSéculos Escuros.

Mais este non é un movemento de vangarda xa que carece dos seus medios e da súa crítica, nin é un movemento como tal, senón unha dirección, unha chamada aos cancioneiros.

O inciador da escola é Bouza Brey con Nao Senlleira (1933), aínda que o mesmo ano se publica Cantiga nova que se chama ribeira de Álvaro Cunqueiro, pero o primeiro é considerado o fundador posto que xa publicarapoemas illados dese teor.

A tendencia adopta tres modalidades fundamentais:
-A que recrea a atmósfera, os símbolos, as estruturas e procedementos paralelísticos. Representada por Bouza Brey e Cunqueiro.
-A que usa fórmulas medievais, ben polo seu carácter falsamente popular ou exótico para construír imaxes vangardistas, ben pola súa expresividade lírica, inserida dentro da correnteneopopularista da vangarda. Son os seus representantes tamén Bouza Brey e Cunqueiro.
-A que reproduce fielmente os modelos da poesía medieval. O mellor exemplo é Xosé Mª Álvarez Blázquez.

As obras que podemos englobar dentro desta corrente son : Seis canciones del mar in moto antico (1941) de Filgueira Valverde, Poemas de ti e de min (1949 de Emilio e Xosé Mª Álvarez Blázquez), Cancioneiro de Monfero(1953) de Xosé Mª Álvarez Blázquez e Fabulario Novo (1952) de Manuel Cuña Novás entre outros.

Algúns críticos datan o seu final no ano 1953, coa obra de Xosé Mª Álvarez Blázquez Cancioneiro de Monfero, pero, posteriormente aínda foi cultivado por Manuel María, Novoneyra e Díaz Jácome.

Vas estudar o neotrobadorismo a través da obra do seu principal impulsor, Bouza Brey.


 
De"Mar ao Norde" 1932:
1. Este es el punto exacto...

Este es el punto exacto.
                                                Aquí
-entre la cuerda rota
e inmóvil de las horas-
                                              se para
                                              cristalina
                                              la rueda de la noche.
Aquí
-la luna entre salas desiertasde madurez-
                                              comienza
                                              silenciosa
                                              la rueda del alba.
* * *
2. Luz mojada le llegaba del mar...
                                                            A Ricardo Carballo

Luz mojada le llegaba del mar.
¡Qué claro el tiempo
para verla en la playacon presencia de cosa!
¡Qué sencilla la tarde
para besarla en el pelo
con caricia animal y pura!
¡Luz mojada de sus ojos
llevaba el mar!
* * *
3. Parque- Final- Elegía

Era era.

Sus manos nacían al lado de cada cosa
y de cada flor.

Temíase siempre su rotura
y a ella parecían converger los números y las estrellas.

El amanecer encontraba sus cabellos perdidos
y sus ojosdepositados en sus propias orillas.

La noche la sorprendía siempre entregada a
sus oficios más antiguos
acompasándose de un corazón nuevo y silencioso.

Era solícita y tempestuosa
y no se parecía en nada a la luna.
* * *
4. Puerto

Sol:
         Cinco ventanas colgadas
         de la misma alba rosa:
         vivas,
                     intactas,
                                      ...