Ahotsa

AKTOREAREN ZEIN IRAKASLEAREN AHOTSA

Aktoreontzat zein irakasleontzat ahotsa ezinbesteko lan tresna da. Ikasgelan eta antzezlanen gehienetan ahotsa erabiliko dugu, normalean testo edoikasgai baten azaltzen dena interpretatu beharko da.

Ahotsa eta arnasketa oso lotuta daude. Ahotsarekin hasi aurretik arnasketa egokia egiten ikasi behar da. Arnasketa motaezberdinak daude:

1. Diafragmatikoa edo sabelekoa. Kanturako komenigarriena, difragma jeitsiz eta sabela zabalduz.

2. Sahietsartekoa. Diafragma gutxiago jaisten da eta birikietako zati batbaino ez da betetzen. Ahotik hartzen da.

3. Klabikularra. Sorbaldaren laguntzaz egiten da, sorbalda igo eta birikietako zati bat betetzen da. Arnas azkarra eta laburra da.

4.Arnasketa osoa aurreko hirurak batera egiten ditugunean.

Arnasketak honetan datza: Inspirazioa, etenaldia, espirazioa, etenaldia.



Ahotsa gizakien laringe eta ahoak sortutakosoinuen erregistroa da, hitz, barre eta negar egitean, abestean, oihukatzean eta abar azaldutakoa. Esan bezala, ahotsa aktoreen zein irakaslee lan tresna da eta beronen erritmoa, intentsitateaeta doinua landu behar ditu, ahalik eta erregistro gehien lortzeko. Gainera, garbi eta zuzen ahozkatzeko ahaleginak egin behar ditu (artikulazioa). Arnas sakonarekin ahots proiekzioahanditu egiten da.

Kontzeptu potoloak dira baina entrenamenduaren bidez azkar ohartuko gara guzti honetaz.

Diafragma paratxute itxura daukan giharra da. Giharrak haunditu ditzakegunahita eta diagragma haunditzerakoan, birikietan dagoen airea bultzatzen dugu.

Lan hau egiteko diafragmaren kontsientzia hartu behar dugu eta eragin beharko dugu gure birikietandagoen airea nahi bezala kudeatuz.

Airearen kudeaketa honetan datza ahotzaren proiekzioa, zenbat aire azkatuko dugun eta zer nolako intentzitatearekin kontrolatuta.

SOINUA

|...