Consecuencias Do Ictus

As consecuencias do dca son moi diversas e pódense clasificar segundo o grado de existencia de:
 Trastornos motores: inmobilidade de diferentes partes do corpo, hemiplexía, trastornos da marcha, trastornos do ton postural (hipotonía, espasticidade), tremores, etc.
As lesións nas rexións frontais e parietais dos hemisferios cerebrais, así como as lesións no madeiro cerebral, adoitan provocardebilidade na parte do corpo contraria á do hemisferio cerebral lesionado. Así, son frecuentes as hemiplexías (parálise da metade do corpo) e as hemiparesias (perda de forza e destreza na metade do corpo).
Outro problema físico importante é a espasticidade, consecuencia da aparición dun ton muscular anormalmente elevado nalgúns grupos musculares. Xeralmente obsérvase este fenómeno naqueles membrosque están tamén afectados pola perda de forza, o que dá lugar a que os devanditos membros adopten posturas anómalas que, co tempo, serán orixe de dor e minusvalidez engadida.
No caso das hemorraxias de aneurismas da rexión anterior do cerebro prodúcense cadros de parálise de membros inferiores con conservación da mobilidade nas extremidades superiores. A falta de mobilidade nos membros condicionaperda de habilidades moi importantes, e xera un alto nivel de minusvalidez. En casos moi severos pode verse comprometida a capacidade de manter o control sobre os movementos da cabeza, a de manterse sentado sen apoios, a de poñerse de pé sen axuda ou a de deambular.
As consecuencias máis frecuentes destas limitacións motoras son a necesidade de utilizar unha cadeira de rodas para osdesprazamentos, ou a necesidade de realizar moitas actividades cunha soa man, o que en ocasións obriga a adestrar un cambio de dominancia manual.

Un caso especial de trastorno do control motor é o que afecta á deglutición, é dicir, aos movementos habitualmente automáticos que nos permiten tragar alimentos sólidos ou líquidos. Esta dificultade para tragar denomínase disfaxia e en ocasións interfire cunhaaxeitada nutrición e hidratación da persoa con DCA, polo que se precisa recorrer a vías alternativas de alimentación a través de sondas nasogástricas e de gastrostomías (acceso directo ao estómago dende o abdome). A dificultade para tragar adoita ser maior para as consistencias líquidas e os volumes grandes. Outro caso particular constitúeno os trastornos no control de esfínteres. Preséntanse endiversos graos de severidade, dende a simple urxencia miccional ata a dobre incontinencia diúrna e nocturna.
 Trastornos sensoriais: afectación da visión, audición ou olfato… etc.
Facemos referencia aquí ás diversas canles polas que os humanos recibimos información. Inclúense as canles sensoriais (vista, oído, equilibrio, olfacto, gusto, propiocepción) o sensitivo (tacto).
A capacidade visualpode estar afectada por lesión a nivel da corteza cerebral parieto-occipital, nalgún nivel das vías de transmisión óptica ou nas fibras nerviosas que controlan a motilidade dos ollos. As lesións da corteza parieto-occipital trastorno do campo visual ou trastorno da converxencia visual . Nos trastornos do campo visual, o afectado perde a capacidade de percibir estímulos visuais procedentes da parte doespazo contralateral ao hemisferio onde ten localizada a lesión. Denomínanse hemianopsias cando é a metade do campo visual a que se ve afectada. Cando se afecta un cuadrante reciben o nome de cuadrantanopsias, inferior ou superior en función da rexión afectada. Nos problemas de converxencia o problema máis común é a
visión dobre.

É habitual nos TCE con lesións localizadas na rexión máisventral dos lóbulos frontais que perdan o olfacto, o que se denomina hiposmia ou anosmia en función do grao de severidade do síntoma. O olfacto está intimamente relacionado coa capacidade de percibir os sabores co que frecuentemente estas persoas refiren que a comida carece de
gusto (axeusia).
A audición vese afectada fundamentalmente nos TCE con lesións na rexión temporal, especialmente aqueles...