Galego

A POESÍA DAS IRMANDADES

Entre 1889-1939 xurde un período de transición poético entre o Rexurdimento e o Modernismo coñecido como poesía das Irmandades ligado a dous movementos sociais: o agrarismoe as Irmandades da Fala, asociación nacionalista esta, en defensa do idioma e a cultura galega. Coincide no tempo coa Restauración Borbónica, a 2º República e a Guerra Civil española.
Os autoresdo Rexurdimento como Rosalía, Pondal ou Curros Enríquez influíron na obra dos dous principais poetas das Irmandades: Ramón Cabanillas e Noriega
Varela. Tamén influíron na súa obra: os clásicos deGrecia e os e latinos, os modernistas hispanos (Rubén Darío), os románticos e simbolistas europeos, así coma a tradición e o folclore do pobo galego, e os poetas da saudade portuguesa como Teixeirade Pascoaes (o que trataron en vida).
Cabanillas é o máis importante poeta das Irmandades. Nacido en Cambados en 1876, emigra a Cuba con 34 anos, onde coñece os escritores do exilio. Volvecinco anos despois no 1915, e participa na fundación do Partido Galeguista. Ingresa na RAG e na RAE. A Guerra Civil pása-a entre Madrid e Valencia apoiando a República. Acabada a guerra volve aGalicia como secretario municipal. En 1959 morre na súa vila de Cambados.
A súa carreira literaria pasa por fases segundo os temas que interesa o momento:
- Un primeiro comezo pre-galeguistaou agrarista coincidente coa estancia en Cuba na que toca temas intimistas amorosos notándose a influencia de Rosalia e a morriña do exilio que da paso a unha poesía social, agrarista,anticaciquil, de denuncia e defensa do home campesiño e do rural fronte a cidade os abusos caciquiles e os privilexios causa do atraso de Galicia, para él. Desta época son as obras: “ No desterro” “VentoMareiro”.
- Virá logo unha etapa galeguista, a súa volta a Galicia, que durará ata 1920 facendo unha poesía, digamos que educativ, xa que o que trataba era de que o pobo coñecera as ideas do...