Martin Luther King Jr. (En Gallego) Vida a partir del Bloody Sunday

«Bloody Sunday»
O domingo 7 de marzo de 1965, 600 defensores dos dereitos civís saíron de Selma para intentar chegar a Montgomery, a capital do estado, para presentar as súas queixas no medio dunha marcha pacífica. Foron arrestados ao pouco duns quilómetros na ponteEdmund Pettus, onde se lles impediu proseguir por parte da policía e dunha multitude hostil de persoas de pel branca, que osrexeitou violentamente a golpe de porras e de gases lacrimóxenos. Ese día sería recordado co nome de «bloody sunday» e marcou un punto sen retorno na loita polos dereitos civís. As reportaxes que mostraron a violencia policial permitiron ao movementos conseguir o apoio da opinión pública e subliñaron o éxito da estratexia de non violencia de Luther King, que non estaba presente nesa primeira marcha
Dousdías despois, Martin Luther dirixiu unha marcha simbólica ata a ponte, unha acción que parecía negociar coas autoridades locais e que provocou a incomprensión dos activistas de Selma. O movemento buscou entón a protección da xustiza co obxecto de realizar a marcha e o xuíz da corte federal Frank Minis Johnson Jrresolveu en favor dos manifestantes
-Presentacion-
Menos de cinco meses despois, opresidente asinou a Voting Rights Act mediante a que se garantía o dereito ao voto para os cidadáns negros sen restricións de ningún tipo.
Chicago
En 1966, tras o éxito no sur, Martin Luther King e outras organizacións en defensa dos dereitos civís intentaron estender o movemento cara ao norte: Chicago converteuse no obxectivo principal. Martin Luther e Ralph Abernathy, ambos os dous de clase media,mudáronse aos suburbios de Chicago no contexto dunha experiencia educativa e para mostrar o seu apoio e empatía cos pobres.
Grandes marchas pacíficas foron organizadas en Chicago e a recepción que tiveron foi peor que no sur. Foron recibidos por unha multitude rancorosa que lles lanzaba botellas.
Abernathy non puido soportar as condicións de vida nos suburbios e marchou secretamente tras un curtoperíodo. Martin Luther Kingquedou vivir no medio dunha condicións tan duras e escribiu sobre o impacto emocional que representaba para Coretta e os seus fillos vivir no medio dunha condicións tan duras. Cando Martin Luther e os seus aliados regresaron á casa, deixaron a Jesse Jackson, un novo seminarista que xa participara nas accións do sur, que organizara os primeiros boicots dirixidos aconseguir o acceso aos mesmos empregos, algo que resultaría ser un éxito tal que desembocaría no programa de igualdade de oportunid
Contra a guerra de Vietnam e a pobreza
A partir de 1965, Martin Luther King comezou a expresar publicamente as súas dúbidas sobre o papel dos Estados Unidos na Guerra de Vietnam El 4 de abril de 1967, un ano antes da súa morte, pronunciou en Nova York o discurso «Máis alá deVietnam: o momento de romper o silencio». Denunciaba nel a actitude de Estados Unidos en Vietnam e insistía no feito de que estaban a ocupar o país como unha colonia estadounidense e chamaba ao goberno estadounidense «o máis grande provedor de violencia no mundo de hoxe». Insistía, tamén, en que o país tiña necesidade dun gran cambio moral.Luther King xa era odiado por numerosos brancos racistasdos estados do sur, pero este discurso fixo que numerosos medios se volvesen contra el
Expresaba con moita frecuencia a súa oposición á guerra e a necesidade de redistribuír os recursos para corrixir as inxustizas raciais e sociais.
A campaña dos pobres
A partir de novembro de 1967, King e o equipo da Southern Christian Leadership Conference (SCLC) reuníronse para discutir a nova lexislación, osmotíns racialesy a aparición do Black power. Decidiron entón organizar a Poor People's Campaign (a Campaña dos pobres) co fin de loitar pola xustiza social. Cualificada polo pastor como a «segunda fase no movemento dos dereitos civís», pretendía loitar contra a pobreza, analizando a súa orixe e non restrinxíndose só á defensa dos afroamericanos. King afirmou entón: -Presentacion- Non obstante, a...