migracions españolas

Diego Serrano González *76828438-c*

AS MIGRACIONS ESPAÑOLAS NO SECULO XX


Introdución.
Los fenómenos migratorios constituyen una materia de gran
importancia para el conocimiento de las bases e implicaciones del
desarrollo económico de las diferentes regiones. Las migraciones tienen efectos sobre la eficiencia económica, tanto desde el punto de vista microeconómico comomacroeconómico.
El multiculturalismo europeo hace que los desplazamientos de población por motivo de trabajo se produzcan principalmente dentro de un mismo espacio lingüístico y / o cultural.
La movilidad geográfica o espacial de la población constituye un tema de interés directo para el estudio de la economía y la sociedad debido a su repercusión sobre el desarrollo económico regional, la distribución de lapoblación y la riqueza, y su interacción con toda fuerza económica y social.

















Migracións externas
Como podemos observar no gráfico de saldos migratorios as saídas de poboación española o estranxeiro, aínda que continuas durante o século XX, podemos centralas en 3 períodos que mostran saldos negativos dentro dos saldos migratorios en dito século: en primeiro lugara emigración transatlántica con destino a América ocorrida ata a 1º Guerra Mundial (1914-1918), posteriormente a saída tanto a Europa como a América o seu principal motivo nacía no exilio motivado pola Guerra Civil (1936-1939) e por ultimo o gran éxodo cara Europa dos anos 50 e 60. E salientable o retorno dos emigrados cara finais de século, centrándose na ultima decada deste. Por outra banda, ainmigración estranxeira comeza o seu aumento en España a partir de 1980, este fluxo vai a acelerarse na década de 1985-1995 e alcanza cifras moi elevadas entre os anos 1995 e 2000, cando se incorporan a sociedade española 972.151 inmigrantes netos. As distintas entradas de inmigrantes elevan as cifras de estranxeiros residentes en España no ano 2000 en 1,5 millóns.Migracións internas
A dinámica do século practicamente non cambia reducíndose os fluxos no ultimo cuarto deste e mantendo taxas altas durante todo o período, sendo especialmente altas nos procesos industrializadores levados a cabo nos distintos reximenes políticos (Plan de desenvolvemento na dictadura franquista.). As migracións internas como indica o mapa de España por provinciascentralizouse en certas areas, tendo os maiores saldos netos interprovinciais aqueles lugares onde a reforma agraria e mailas industrializacións non chegaron a facer efecto (Lugo, Estremadura, Castela…) e sendo os principais receptores aqueles onde se produciron certos avances en cuestións agrarias e industriais (Vizcaya, Álava, Barcelona, Sevilla…) así mesmo Madrid dado o modelo centralista adoptadotanto en infraestruturas como administrativo mostrase coma unha zona acolledora de emigración interprovincial.




















Etapas:

1900-1914
A emigración exterior nestes anos acadou unha elevada importancia nalgunhas rexións como Galicia, Castela…. As saídas de poboación entre 1880 e 1914 foron arredor de 100.000 de habitantes o ano e o perfil dominante doemigrante español seria: home, solteiro entre 15 e 30 anos. Os factores explicativos da mesma serian:
o efecto expulsor da crise agraria finisecular que leva a o éxodo do campo, sobre todo prodúcense expulsións de zonas como Galicia, Estremadura, Andalucia… rexións onde a economía era fundamentalmente agraria e en consecuencia as areas mais prexudicadas.
o atraso industrial que non funcionabaacollendo dita expulsión poboacional do campo fixo que a maior parte dos traballadores do agro tiveran que optar pola vía da emigración exterior, aínda así prodúcese este fenómeno de emigración interior buscando zonas mais ricas e prosperas. Dentro das principais provincias receptoras de emigración interna temos Madrid, Barcelona, Vizcaya e Gipuzcoa, as zonas mais industrializadas da península....