Miguel de unamuno

Miguel de Unamuno (ur.20.09.1864-zm.31.12.1936) - pisarz i filozof hiszpański, profesor filologii klasycznej w Salamance. Należał do pokolenia 98. Studiował nauki humanistyczne na Uniwersytecie wMadrycie, napisał doktorat na temat baskijskiego. Rektor Uniwersytetu w Salamance od 1901r. Ożenił się ze swoją młodzieńczą miłością (Concha Lizárraga). Członek Socjalistycznego Zgromadzenia Bilbao, poopuszczeniu którego cierpiał na depresję, W 1920 został skazany na 16 lat więzienia za obrazę majestatu królewskiego, wyrok jednak nie został wykonany. Za otwarte atakowanie króla i dyktatora Primode Riviera został skazany na wygnanie na Fuerteventure w 1924. Ucieka do Francji i tam przebywa do upadku dyktatury Primo de Rivery (1930). Umiera nagle w 1936.

Wg Fornela nie jest to pisarz,tylko myśliciel, filozof. Prekursor myśli etycznej naszej epoki. Nie jest łatwo zrekonstruować jego sposób myślenia. Jego dzieła pełne są sprzeczności i paradoksów.. Człowiek wie, ze nie może byćnieśmiertelny i dlatego jest nieszczęśliwy. Dopiero śmierć daje spokój jego literaturze widać niepokój, wątpliwości. Ważna była dla niego idea, o której pisał, a nie sama literatura.
Tożsamość jednostkiKażdy człowiek posiada 4”ja”:
1. „ja”, którym jest
2. „ja”, którym myśli, że jest
3. „ja”, którym chce być
4. „ja”, którym inni myślą, ze jest
Poszukiwanie prawdziwego „ja” spośródtych czterech.

Problem egzystencjalnej udręki
o Miał obsesje na punkcie religii(nie istnieje religia pozytywna). Bardzo bał się śmierci, na jej punkcie również miał obsesje. Nie wierzył wjakąkolwiek nieśmiertelność (także tą religijną). Mówił o tym, że można się w pewien sposób unieśmiertelnić poprzez posiadanie dzieci, jednak są one tylko substytutem. Jeżeli chodzi onieśmiertelność w postaci dzieła literackiego to twierdził, ze jest ona skazana na unicestwienie, zapomnienie.
„creo porque es absurdo”w rzeczywistości nie można w nic wierzyć
„Agonía de la...