Museo do Pobo Galego








A SOCIEDADE, MEMORIA E TRADICIÓN





INTRODUCIÓN:
O Museo do Pobo Galego foi creado en 1976. O seu obxectivo é investigar, conservar, divulgar, defender e promover a cultura galega. O Concello de Santiago de Compostela cedeu o antigo convento de San Domingos de Bonaval (está situado no Campo de San Domingos, no barrio de Bonaval de Santiago de Compostela. Atribúese afundación do convento a Santo Domingo de Guzmán, nunha imaxinaria peregrinación a Santiago de Compostela en 1219.) onde se inauguraron as primeiras salas en 1977.
Este museo ten a competencia para actuar coma centro sintetizador de todos os museos e coleccións públicos e privados integrados no sistema galego de museos dedicados ao estudo, promoción e difusión do patrimonio histórico-antropolóxico deGalicia xa que a Xunta de Galicia considerou o Museo do Pobo Galego cabeceira espiritual e simbólica da rede de museos antropolóxicos de Galicia e así o recoñeceu no Decreto 111/1993 de 22 de maio.
O Museo sustentase grazas as doazóns e achegas (económicas e de materias) por parte seus patróns e socios, e polo patrocinio de diversas institucións públicas e privadas.
Aínda que o Museo do PoboGalego esta cheo de contidos interesantes, o que realmente interésanos estudar e o apartado que se fai cargo da exposición permanente baseada na sociedade, memoria e tradición galega.

A CASA, A FAMILIA:
No comezo da visita intentase explicar a estruturación las comunidades humanas. Estas organizábanse de forma piramidal, é dicir, cada individuo forma parte dun pequeno grupo que a súa vez pertencea un grupo maior.
En Galicia os individuos pertencían as súas casas como primeira instancia. Os fogares estaban compostos por familias extensas e troncais que vivían baixo a autoridade do patriarca. As familias identificábanse cun nome tomado do apelido familiar, o nome do propietario, o seu oficio ou o seu lugar de precedencia. No patrimonio do familiar incluíase non só a vivenda senón tamén asdependencias anexas, as terras, os mobles, o gando e as ferramentas.
O caste (conxunto de parentes, próximos ou afastados) adoitaba reunirse nas festas que se facía pola celebración dalgúns sacramentos e en traballos relacionados coa colleita ou coa matanza do porco. Cabe destacar que case todas as familias tiñan algún membro na emigración.
Tíñase o costume de protexer as casas con armassimbólicas e obxectos relixiosos coma estampas e santos.
Outro aspecto que chama a atención é o carro familiar que era o orgullo do seu propietario. Este e o ganado eran marcados con símbolos para que se soubese a quen pertencían.
A existencia de montes e leiras comunais daba lugar a un debate sobre a forma de repartición. Isto quedaba solucionado posto que as terras repartíanse por sorteo edelimitábanse con veceiras (varas coa marca distintiva da casa a que pertencía a leira).

A ORGANIZACIÓN TERRITORIAL:
Coñécese co nome de aldea ao conxunto pequeno de vivendas e edificacións que toman lugar no ámbito rural. Unha aldea é polo xeral menor ao pobo e minúsculo en comparación co tamaño dunha cidade media. Dentro da aldea encóntranse máis que nada casas para a residencia e vivenda así comotamén algunhas outras edificacións menores relacionadas coas actividades económicas que se desenvolvan no lugar (corte, granxa, muíño, depósito, etc.).
Mentres que o concepto de parroquia está intimamente ligado á relixión xa que a través deste se designa unha igrexa que está emprazada nun determinado territorio e por tanto, a ela, considérase que pertencerán todos os fieis que habiten neseterritorio. O conxunte de aldeas forman unha parroquia que é coñecida polo nome do seu patrón.
E o concello é o órgano no cal se poden asentar tanto os poderes executivos como lexislativos, quedando polo xeral o poder xudicial fóra deste e contando cun edificio propio. Os concellos existen ao longo de todo o mundo aínda que se considera que as primeiras formas deste órgano político xurdiron en...