Αγαλματα Γυνεκων Στη Κλασικη Περιοδο

TA ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΗ ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ:
Στους περιόδους αρχαϊκή και κλασσική της τέχνης της αρχαίας Ελλάδος ήταν πιο κοινό τα αγάλματα γυμνών ανδρών από τα αγάλματα γυμνών γυναικων, τα οποία δεν υπήρχανε γιατί πάντα οι γυναίκες ήταν ντυμένες. Επίσης, επειδή τα ρούχα των ήταν φαρδιά, κάθε καλλητέχνης τα’κανε οπότε ήθελε. Τα ρούχα είναι ένα από τους πιο σημαντικούς πόρους εκφραστικούς στηνιστρία της τέχνης, με τα οποία μπορείς να συλλαβάνεις και την ηρεμιά και την κίνηση, σύμφωνα με τη σκηνή και με το γούστο της εποχής.
Τα αγάλματα γυναικών λαξέυονται μονε στην πέτρα, αλλά πάντα θέλανε οι γλύπτες να δούνε ζωή σε ολλά τα μέρη του αγάλματος. Αυτό τό κατάφεραν με τον καιρό, στον 7ο αιώνα π.Χ δεν μπορούσες να δεις την γυναικία μορφή κάτο από το ύφασμα επειδή δεν ήτανε το φυθσικό αλλά ήτανσαν μία πεθαμένη ζώνη επάνο του αγάλματος. Αυτά τα αγάλματα της αρχαίας εποχής λέγονται «κόραι», γυναίκες ιέρειες οι οποιες ικανοποιούν τις αισθητικές προϋποθέσεις: δυσκαμψία, μετωπική, ιερατική, συμμετρία, γεωμετρικά τομέα της κοινής, στατικά μέρη, κ.λπ.
Παρά την ύπαρξη των συμβάσεων που περιγράφονται, στα αγάλματα των κόρων βλέπεται μια εμφανή στυλιστική εξέλιξη , ειδικά στην εκπροσώπηση τωνρούχων. Μέχρι το 6ο αιώνα π.Χ τα ρούχα έχει μία μεγάλη αυστηρότιτα αλλά στο τέλος του αιώνατος είναι πιο λεπτομερά και στολισμένα με πολλές διαγώνιες πτυχές που υπάγονται σε διαφορετικές κατευθύνσεις και φαίνονται που έχουν ένα γυναικείο σώμα κάτω τους. Στα πρώτα χρόνια του 5ο αιώνα π.Χ, ένας καλλητέχνης έκανε ένα άγαλμα γυναικειο το οποίο ο συνδυασμός του ήταν τέλειο στο σώμα και στα ρούχαπαρουσιάστηκε μεμεγάλη ευκολία, που εμφανίζονται ακόμα και ρωμαϊκό αντίγραφο διατηρημένο, είναι το άγαλμα της Αφροδήτης Κύπρις (Venus Genetrix) που τώρα βρίσκεται στο Λούβρο, δείχνει μία φιγόυρα καλυμμένη με ένα πολύ ελαφρό ύπασμα το οποιο συμμορφώνεται με το σώμα, δείχνοντας το σώμα και ενας γυμνός στήθος.
Οπότε σε λιγότερο από δύο αιώνες οι γλύπτες αναπτύχθηκαν τεχνικές και τύπους που τους άφισανε να δείχνουντις γυναικίες μορφές ντυμένες σαν ζωντανές γυναικες που φοράνε ευλυγιστά υφάσματα, πάντα στην προσπάθεια τους να συλλάβει την ομορφιά και την κίνηση καο τον ογκο, σε μία προοδευτική νατουραλισμό. Πρεπει να έχουμε στο μυαλό οτι ο Έλληνας είναι διαφορετικός στον τομέα της τέχνης για την δυνατότητά του της αναζήτησης, για την δυνατότητά του να πειραματιστεί ελεύθερος από προηγούμενα δόγματα.
‘Οπωςόλοι ξέρουμε η κλασική περίοδο της ελληνικής γλυπτικής είναι το 5ο και το 4ο αιωνες π.Χ. Γι’αυτό βλέπουμε όπως οι καλλιτέχνες των κόρων προσπαθούν να εκπροσώπουν τις ανατομικές μορφές με ένα ρεαλιστικό τρόπο, σβήνοντας την ιερατική και την δυσκαμψία της αρχαϊκής εποχής. Μετά από αυτή την εξελικτική διαδικασία, τα γλυπτά του πρώτο τρίτο του αυτό το αιώνα αντιπροσωπεύουν η μετάβαση από το αρχαϊσμό στονκλασικισμό.
Γνωστή είναι η εποχή του αυστηρού ρυθμού μέχρι την εποχή του Φιδία. Σε αυτή την εποχή είναι χαρακτερηστικό για την εξιδανίκευση της ανθρώπινης μορφής, την αναζήτηση της ισορροπίας γαλήνιο και την αξιοπρέπεια όσον αφορά τις παραστάσεις των θεών.
Επειδή όπως είπαμε το γυναικείο γυμνό ήταν λιγότερο συχνές, ειδικά κατά τους αρχαϊκούς χρόνους, όπου γυμνό μπροστά στα ενδεδυμένος στοιχεία σεαντίθεση κούρους των κορών. Ακριβώς όπως δυτική τέχνη έχει θεωρηθεί-κατά προτίμηση από την Αναγέννηση-το γυναικείο γυμνό ως θέμα πιο φυσιολογική και ευχάριστη από ό, τι το αρσενικό, στην Ελλάδα, ορισμένες θρησκευτικές και ηθικές απαγόρευσε γυναικείο γυμνό, όπως αναφέρεται στην περίφημη δίκη της Φρύνης, της Πραξιτέλης μοντέλο. Κοινωνικά, Ελλάδα οι γυναίκες είχαν υποβιβαστεί σε δουλειές του σπιτιού τους,και κατά αθλητισμό άνδρες γυμνό, οι γυναίκες θα πρέπει να είναι ντυμένος από το κεφάλι μέχρι τα δάχτυλα. Μόνο στη Σπάρτη οι γυναίκες συμμετείχαν σε οποιοδήποτε αθλητικό ανταγωνισμό, στη συνέχεια, λαμβάνοντας ένα κοντό χιτώνα που απογυμνωμένο μηρούς, ήταν συγκλονιστικό το γεγονός ότι στην υπόλοιπη Ελλάδα. Τα πρώτα ίχνη του γυναικείου γυμνού είναι το έκτο αιώνα. Γ., σε...