Antropologia

ANTROPOLOXÍA DA EDUCACIÓN.
Bloque I
Consiste no estudio da humanidade dos pobos antigos e modernos e dos estilos de vida.

Así a antropoloxía divídese en:

Antropoloxía cultural: descripción e análise das culturas, das tradicións do pasado e do presente.
Subdisciplina: etnografía...analiza as culturas contemporáneas.
Arqueoloxía: mediante os vestixios de culturas de épocaspasadas podemos estudiar secuencias da evolución baixo diversas condicións naturais o culturais.
Lingüística antropolóxica: estudia a diversidade de linguas.
Antropoloxía física: fundamenta os campos da antropoloxía na orixe animal e na natureza biolóxica.

¿Por qué estudiar antropoloxía?

Mentres outras disciplinas estudian so partes,os achegados da antropoloxía no se centra nunha soaarea.
Ten un carácter global e comparativo que distingue estas disciplinas das demáis. Mentras outras abordan só unha fase da experencia humana.
Os antropólogos insisten en contrastar as conclusións que extraen comparandoos.
É útil comprender porque se producen as desigualdades.
Antropoloxía cultural:aplicada,médica,urbana,do desenrolo e da educación.

CONCEPTOS.

Cultura: conxunto aprendidode tradicións e estilos de vida socialmente adquiridos dos membros dunha sociedade incluindo os seus modos pautados e repetitivos de pensar, sentir e actuar.

Sociedade: grupo de personas que comparten un habitat común, que dependen de outros para a súa supervivencia e benestar (clases, etnias, etc.)

Endoculturación: experiencia de aprendizaxe parcialmente consciente e parcialmenteinconsciente a través do cal a xeración máis vella incita, induce e obriga a xeración máis nova a adoptar os modos de pensar e comportarse tradicionalmente.

Etnocentrismo: incomprensión do papel que a endoculturación desempeña no mantemento das pautas de conducta e de pensamento. E dicir, creer cas nosas pautas de conducta son sempre boas e cas dos estranos son irracionais...

Relativismo cultural:ten en conta que toda pauta cultural é tan digna de respeto como outra calquera.
Pero tamén ten límites porque non se aceotan certas pautas culturais(canibalismo).

Harris, M (2007): Antropoloxía cultural. Alianza, Madrid.

Difusión:
entender cómo se transmiten os rasgos culturais dunha sociedade a outra. Este proceso é tan frecuente que se pode afirmar ca maioría dos rasgos nuna sociedadeforon orixionados noutra. A principios de século a difusión explicaba a maior parte das diferencias e semellanzas entre as culturas.Ainda así, ninguén dubida que canto máis próximas estén as sociedades máis próximas son as semellanzas.

Aspectos mentais e conductuais:
Pautas alexadas da conciencia: regras gramaticais.
Pautas próximas a conciencia: pautas relativas a elección de líderes,tratamento de enfermidades.
Pautas conscientes: regras de conducta, enunciados de valores aspiracións, obxetivos.

Aspectos emi y étic: cando observamos os participantes dun estudio enfocado dende perspectivas contrapostas.
Emic é o punto de vista establecido pola persoa que vivencia a cultura.
Etic o punto de vista dos antropólogos.

Patrón universal: o antropólogo recolle e organiza osdatos das culturas que investiga en relación a un todo.
Infraestructura:modo de producción y reproducción.
Estructura: actividades económicas y políticas.
Superestructura: integrada pola conducta e pensamento adicado o ocio, o arte, a relixión.

A relixión:o primeiro intento antropolóxico de definir a relixión foi E.B.Tylor,para este a esencia da crenza relixiosa era a idea deDeus,probablemente a maioria dos occidentais aínda consideran tal crenza como un ingredente esencial da súa propia concepción do que constitúe a relixión.Sen embargo a época victoriana na que T.viviu consideraba a relixión en termos máis restrinxidos,limitando a relixión ó concepto de cristianismo.
As crenzas en Deus doutros pobos relevábanse o reino da superstición e do paganismo.A principal...