Emigración española s.XX























Páxina 2 ……………………………………………… Introducción
Páxina 3-7 …………………………………………… A emigración española no
primeiro tercio do século XX
Páxina 8-9 …………………………………………… O exilio
Páxina 10-14 ………………………………………… A emigración española a partirde 1960
Páxina 15-16 …………………………..…………….. Da emigración á inmigración
Páxina 17 …………………………………………….. Conclusión
Páxina 18 …………………………………………….. Bibliografía

INTRODUCCIÓN:

A emigracón española é un fenómeno histórico de larga duración que comeza na Idade Moderna, aínda que ten precedentes moi antigos é o que se pode considerar comoa continuación do proceso repoblador peninsular de dirección norte – sur que foi seguindo a Reconquista na Idade Media.
Nun tempo casi récord España pasou de ser un país meramente emisor de emigrantes a ser receptor dun intenso fluxo migratorio por motivos económicos en ambos casos. A emigración española na era moderna desenvolveuse en dúas etapas principais. A primeira iníciase nas décadasfinais do século XIX e remata na crise de 1929. Casi 5,5 millóns de españoles cruzaron o Atlántico para “facer as Américas”. A segunda oleada migratoria revisteu nunha gran intensidade na década dos 60. Entre 1961 e 1973, ó redor de un millón e medio de persoas abandoaron España, para dirixirse a países do norte e centro de Europa. Xa a finais dese século XX, España vive un proceso intenso de dinamismoda súa economía, favorecido polo ingreso na Unión Europea e pola adopción do euro, o que supón un gran atractivo para a man de obra estranxeira e traduceuse nun forte crecemento da inmigración, cifrada actualmente en mais de catro millóns de persoas. Cabe destacar o número significativo de xovenes universitarios que terminan os seus estudos no estranxeiro e logo non retorna os seu país de orixe,este efecto é chamado “fuga de cerebros” e é a situación que se vive na actualidade.






1. A EMIGRACIÓN ESPAÑOLA NO PRIMEIRO TERCIO DO SÉCULO XX.

Segundo as cifras oficiais entre os anos 1900 e 1930 emigraron algo máis de tres millóns de españoles aínda que investigacións máis actuais calculan que a cifra real de emigración foi de case catro millóns. Esta diferencia de ambas cifrasdebeuse á emigración clandestina, entre un 20% e un 30% emigraron de forma clandestina para non ter que cumprir o Servizo Militar ou para evitar pagar as taxas de saída. Para levar a cabo esta emigración sen ser descubertos utilizaban dous métodos: un deles consistía en saír por un porto extranxeiro, xa que non se consideraba emigración pasar a outro país por vía terrestre; o segundo método eraembarcarse en alta mar, moi frecuente entre canarios, asturianos e galegos, funcionaba a través das redes de enganche que eran redes organizadas por empresas de transporte ilegal.
A lei de Emigración Española de 1907 establece que: "Serán considerados emigrantes aqueles españoles que se propoñan abandonar o seu país de orixe con pasaxe retribuido ou gratuito de terceira clase, ou doutra que oConsello Superior de Emigración declare equivalente, con destino a calquera punto de América, Asia ou Oceanía."
1.1 CAUSAS:
Podemos dividir as causas da emigración española en causas internas e externas.
Dentro dos factores internos atopámonos cos seguintes:
Demográficos: a finais do século XIX os índices de natalidade mantiñanse elevados mentres que os de mortalidade disminuiran e, comoconsecuencia a poboación estaba en crecemento, por iso a principios cando a poboación se atopoba en idade de traballar e non encontraba emprego no seu país saía a buscalo noutras rexións.
Políticos: en moitos casos os máis novos fuxían do sevizo militar obrigatorio que os retía de tres a seis anos e os podía levar á morte ó estar España en guerra coas colonias do Norte de Africa. Ademáis a obriga de...