Ensayo Sobre El Tiempo Santo Agustín

Resumen:
Nos textos dados o autor propón en cada un deles unha pregunta diferente, entorno aos temas de deus e o tempo.
Deus é o creador de toda criatura e antes de que fixese o ceo e a terra él non facía nada, polo tanto ningunha criatura se creou antes de crear o ceo e a terra.
Tamén é o creador do tempo, polo tanto o tempo é unha obra de Deus. Sempre houbo tempo para o noso creador nin otempo nin os anos pasan para el, en cambio para as criaturas si.
Tamén se pregunta como é que Deus fixo todo, respecto ao que conclúe que foi por medio da súa palabra que tamén e Deus, e que falou pro medio do seu evanxeo, considerándose agraciado por comprender este coñecemento no que se atopa a verdade eterna, o principio e a sabedoría. Desta maneira orienta os relatos cara o tema do tempo, faireferencia a eternidade de Deus e responde ao que moitos se pregunta: que facía Deus antes de crealo todo?, dicindo que o tempo e unha medida e que Deus é eterno presente, Deus non cambia, é o mesmo. O tempo foi creado por Deus, por iso o autor Agustín afirma que Deus existe antes do tempo, porque el non é temporal, el é permanente. Logo preguntarase que é o tempo e darase de conta de que moitosempregan ese termo pero non saben realmente o que e, e dise que o pasado xa non existe e que o futuro aínda non é, e si é presente atopámonos na eternidade. Tal vez e máis propio dicir que os tempos son tres: o presente das cousas pasadas, presente das cousas presentes e presente das cousas futuras, ao que se lle pode chamar como memoria ao pasado, vision como presente e expectación como o futuro.Esta é a solución que Agustín propón.

Ensaio filosófico sobre o tempo:

Que é o tempo? E algo que flúe constantemente, é algo que todos podemos captar pero non explicar. Se o tempo se detivera non habería nada, xa que é necesario tempo para que as cousas se movan, nin sequera habería repouso, xa que tamén é necesario o tempo para que houbese repouso.
O tempo é a sucesión do pasado, dopresente e do futuro. Pero o pasado non é, pois xa non é, e o futuro non é, pois aínda non é. En canto ao presente é tempo e non eternidade, xa que vai sendo e a vez vaise aniquilando. O paso do futuro ao pasado, é aquilo que aínda non é e se converte en algo que xa foi.
O futuro solo é aquilo que é, esta é o paradoxo da espera, porque non é. O futuro non é real, xa que é incerto, non sabes o que vasfacer. Entón o único que conta é o presente, pero si o futuro nin o pasado existira o presente sería eternidade. En conclusión podemos dicir que o tempo é o que tende a parar de ser. En primeiro lugar porque o tempo non sería tempo si non parase en algún momento, sería eternidade. E en segundo lugar porque o nada di que o presente se transforma en pasado.
O presente é o único que non falta,falta tempo?, si pero tempo do futuro. O presente non é xamais nin comeza, nin ven do futuro nin remata no pasado. Permanece e cambia, dura e transfórmase. Entón o único que nos permite afirmar que o tempo é, é que non deixa de ser. O pasado xa non é, o futuro aínda non é, o presente só é. A cuestión do pasado e do futuro existen só para que as nomea, porque en sí estas dúas cousas non existen, existesó o presente. Para determinar a duración, compárase con cousas dotadas de movemento invariable e determinado e esta comparación denomínase tempo. A única forma que temos de medir ese tempo son os reloxos, as agullas que nos van marcando cada segundo, pero o que en realidade marcan son o espazo e non o tempo. O tempo é entón unha calidade do suxeito antes que do obxecto. Considerando un lapso detempo, por poñer un exemplo o día de hoxe. Hai partes que xa foron vividas e outras que están por vir, e en canto ao presente que as separa é tan só un intre sen duración.
O home resiste o tempo: xa que anticípase e recorda, entón é así como toma conciencia del. Entón que hai que facer, hai que vivir o presente xa que é o único que temos, porque para vivir no pasado tíñamos que haber sido e...