FERNANDO VII.

FERNANDO VII.
1ª ETAPA: SEXENIO ABSOLUTISTA (1814-1820):
Fernando VII retorna a España tra-lo tratado de Valençay (1814), chagada que coincide co
Manifesto dos Persas. Este non aceptou nin o tratado nin a Constitución, así que dirixiuse á
Valencia para producir o decreto de Valencia, golpe de estado que restauraba o poder absoluto do
monarca e abolía toda a lexislación das Cortes. Nestaetapa Napoleón fora derrotado e a Sta.
Alianza unía a todas as monarquías europeas contra brotes liberais. Prodúcese unha volta ao
pasado coa restauración gremial, da Santa Inquisición, da Mesta, dos Antigos Consellos (Castela)
e devólvense os bens desamortizados e vólvese aos réximes señoriais. Coa represión perséguese
moito máis aos liberais (considerados perigosos) que aos afrancesados(traidores) e prodúcese
así o 1º exilio da España contemporánea a Francia / U.K.
Nesta etapa España enfrontábase a unha guerra pola independencia das colonias americanas,
mentres a Facenda real estaba en ruína. Os cambios do goberno provocaron inestabilidade. A
política estivo marcada pola camarilla que rodeaba a FVII. Tamén había unha creba de Facenda,
xa que a volta ao pasado incluía o retorno dunvello sistema fiscal, eliminando a única aportación
establecida na C´12. A débeda debíase á guerra en América, e Marín de Garay intentou remedialo
cun sistema de contribución única e proporcional aos ingresos (1817), reforma á que se opoñen
os privilexiados.
En 1814 inícianse unha serie de pronunciamentos militares dos cuais o último é o único vencedor.
Os liberais sabían que a súa debilidadeera a falta de apoio popular, polo tanto contan coa axuda
dos grupos militares. A conexión destes grupos fracasou por seren faccións minoritarias do
exército, pero o 1/1/20 sublévase o grupo "Las Cabezas de San Juan" dirixido por Rafael del
Riego o cal non obtivo apoios ao principio ata que aparece a secundación coruñesa por Avecedo
que fai espallar o movemento por demais cidades fiño queFernando VII xurase a Constitución de
1812 o 7/3.

2ª ETAPA: TRIENIO LIBERAL (1820-1823):
O primeiro goberno liberal estivo formado por liberais exiliados como Argüelles ou Canga.
Adoptaron medidas como a liberdade dos presos políticos, a supresión definitiva da Inquisición, a
convocatoria de eleccións a Cortes ou a creación da Milicia Nacional, que era un corpo de
voluntarios que defendían osistema constitucional. A estas reformas se lles engade a creación da
prensa, instrumento da pluralidade ideolóxica e a liberdade de expresión, e as sociedades
patrióticas, clubs abertos en que se debatían todos os temas de actualidade, con importancia por
participar en 1814 en conspiracións liberais. Esta política ten 2 inimigos: A situación internacional
en contra do liberalismo e a actitudebelixerante de FVII.
Aparece o fenómeno xunteiro, que da lugar á existencia dun dobre poder: O do goberno
(institucional) e o das xuntas (popular). Aparecen 2 tendencias:
• Liberais moderados (Martínez de la Rosa): Desexo por alcanzar compromisos cas antigas
clases altas e co rei, para que fosen aceptadas as reformas (Senado aristocrático).
• Liberais exaltados (Romero Alpuente): Pretenden avolta da C´12 e propugnan reformas
radicais en aplicación dos principios dun liberalismo máis popular – republicano.
En 1820 os exaltados desgustáronse pola decisión moderada de disolver o exército da Illa
(Cabezas de San Juan), e tamén pola lei que suprime as sociedades patrióticas, as cales os
moderados ven como ameaza. Pretenden reformar a C´12 de xeito conservador, co sufraxio
censitarioe a creación dunha 2ª cámara, pero fracasa porque os exaltados defenderon a C como
eixe político da súa vida. Outra das medidas foi a lei de supresión de ordes monarcais e reforma
de regulares, supresión de conventos (nvl. exaltado) reformas para sanear a débeda como a
abolición gremial, desamortización e supresión de vinculacións e morgados. As conspiracións dos
exaltados sumáronse ás...