Practica Gallego

SOCIOLINGÜÍSTICA

1.- As funcións sociais da lingua. Conflito e diglosia. Estereotipos e prexuízos lingüísticos: a súa repercusión nos usos.
2.- Historia da normativización: a construción da variedade estándar. Interferencias e desviacións da norma.
3.- Linguas minorizadas e linguas minoritarias. O galego: lingua en vías de normalización.
4.- O galego no primeiro terzo do século XX:características lingüísticas fundamentais. Contexto histórico e situación sociolingüística.
5.- O galego de 1936 a 1975: características lingüísticas fundamentais. Contexto histórico e situación sociolingüística.
6.- O galego a finais do século XX e comezos do XXI: características lingüísticas fundamentais. Contexto histórico e situación sociolingüística.
LITERATURA
1.- A poesía das Irmandades da Fala.Características, autores e obras representativas.
2.- A poesía de vangarda. Características, autores e obras representativas.
3.- A prosa do primeiro terzo do XX: as Irmandades e o Grupo Nós (narrativa, ensaio e xornalismo).
4.- O teatro do primeiro terzo do XX: Irmandades, vangardas e Grupo Nós.
5.- A poesía entre 1936 e 1975: a Xeración do 36,a Promoción de Enlace, a Xeración das FestasMinervais.
6.- A prosa entre 1936 e 1976: os renovadores da prosa (Fole, Blanco Amor, Cunqueiro e Neira Vilas).
7.- A Nova Narrativa Galega. Características, autores e obras representativas.
8.- O teatro galego entre 1936 e 1976: a Xeración dos 50 e o Grupo de Ribadavia.
9.- A literatura do exilio entre 1936 e 1976: poesía, prosa e teatro.
10.- A poesía de fins do XX e comezos do XXI. Temas eautores dos 80 e dos 90. Poetas e tendencias actuais máis relevantes.
11.- A prosa de fins do XX e comezos do XXI. Temas e autores dos 80 e dos 90. Prosistas e tendencias actuais máis relevantes.
12.- O teatro de fins do XX e comezos do XXI. Temas e autores dos 80 e dos 90. Dramaturgos, tendencias e compañías actuais máis relevantes
FONOLOXÍA


—Tónicas abertas: órganos, perfecto, méritos. —Tónicaspechadas: asceta, abondo, besta.
—Tónicas abertas: guerra, enérxica, fe, home —Tónicas pechadas: doloroso, baioneta.

DIALECTOLOXÍA

1.-Bloque Oriental:
cais (cans), pantalois (pantalóns), ladrois (ladróns) -plural-
camín (camiño), paxarín (paxariño) , vecín (veciño) –iño-
cuatro (catro), cuando (cando), guardar (gardar) –ditongo –ua
baxo (baixo), caxa (caixa)
Áreas: asturiana (artigoel/l´, avolo, mulin –avó, muíño-) //ancaresa (vogais nasais) // zamorana (collí, partí –collín, partín)
2. Bloque central:
non seseo: luz, dez, empezar, dicir
-ao: mao, irmao, chao (man, irmán, chan) –sufixo-
cas (cans), leós (leóns) ladrós (ladróns), calcetís (calcetíns) –plural-
algunha gheada
Áreas: mindoniense: cimo (grelo), golpe (raposo). lucu-auriense: come (cume), bibe (bebe)
3. Bloque occidental:gheada: logho (logo), amigha (amiga), Lugho (Lugo)
seseo total: disir (dicir), cosiña (cociña), des (dez). Seseo só final de sílaba: lus (luz) mais facer
man, irmán, castelán, chan –sufixo-
uns, algúns, leóns, calcetíns –plural-
Áreas: fisterrá: cheísmo (só che pronome) // pontevedresa // Baixo Miño (teísmo)

SEMÁNTICA
Campo Semántico: dos animais, dos insectos, das árbores
Son hipónimos con respecto óhiperónimo: carballo é hipónimo de árbore.
Son cohipónimos entre elas: carballo é cohipónimo de maceira.
A paronimia é unha relación semántica entre dúas (ou máis) palabras semellantes no son, pero que se escriben de forma diferente e teñen significados distintos, aceitar (poñer aceite) – aceptar (admitir), actuar (representar) – atuar (tratar de ti) ,coar (filtrar) – colar (adorno).
Homonimia:Palabaras que se escriben ou leen igual pero teñen significados diferentes
Os homógrafos son palabras que se escriben igual pero teñen diferentes significados: Naranxa- Naranxa.
Os homófonos son palabras que se pronuncian e se oen igual pero que se escriben distinto e teñen significados diferentes: -Vaca – Baca


PERÍFRASIS

1.- Temporais: 

IR + INFINITIVO: movemento, futuro. Vai chover...