Variedades_dunha_lingua

VARIEDADES DA
LINGUA

A diversidade interna da lingua pódese clasificar,
atendendo ás circunstancias que inciden no seu
uso:
 Temporal
Xeográfica
Social
Situacional

VARIEDADE DIACRÓNICA
Situada no eixe temporal, está constituída polas diferenzas
que as linguas presentan ao longo da súa evolución no
transcurso da historia. No galego distinguimos varias etapas
históricas coas súasvariantes características: o galego
medieval (desde o século XII), o galego moderno (desde o
século XVI), o galego contemporáneo (desde o século XIX ata
hoxe).

VARIEDADE DIATÓPICA
 Desenvolvida no eixeespacial, composta polo conxunto das
diferenzas lingüísticas propias de cada zona do territorio
ocupado por unha lingua históricas.
 Presenta trazos diferenciados de carácter fónico, morfolóxico,sintáctico e léxico que permiten delimitar nun territorio
diferentes bloques e áreas lingüísticas

VARIEDADE DIASTRÁTICA
Desenvolvida no eixe sociocultural e está formada polo conxunto de
diferenzaslingüísticas propias de cada un dos distintos estratos sociais,
económicos, culturais e rpfesionais aos que pertencen os falantes.
Reflicte os distintos niveis de lingua. Podemos atopar desde un nivel
culto,propio de xente cunha formación idiomática elevada, ata un nivel
ltocaracterízase
vulgar, propio de persoas con escasa formación. O primeiro
u
C
N.
pola presenza de cultismos e maior proximidade aoestándar
e no vulgar é
habitual o uso de vulgarismos. Entre estes dous sociolectos podemos
considerar a existencia dun nivel medio.
Inclúense aquí as xergas, que responden á vontade dun grupo social dediferenciarse dos demais (estudantes, grupos marxinais, criptolectos
profesionais...). Utilizan as estruturas xerais
r da lingua, pero cun léxico
a
lg
específico. Cando unha palabra se xeneraliza
e pasaá lingua común
u
V
.
N
úsase outra. Isto pasa na lingua dos delincuentes
para referirse á policía
(pasma) ou na dos drogadictos para referirse á cocaína (farlopa,
fariña). Pode presentar...