O MISTERIO DAS BADALADAS Def



O MISTERIO DAS BADALADAS

Xabier DoCampo

CAPÍTULO I

A historia trascorre en Eiranova, empeza cando se colocou un reloxo no pobo que daba badaladas cada hora: tantas badaladas como hora que era.

Pero Xes (ocura) e o boticario escoltaron 13 badaladas as 12 da noite e non poideron seguir a facer o que estaban facendo. Pero ninguén decía nada, só Cristina que buscou no recreo a Elisa paracomentarlle o das badaladas.

Preguntáronlle a Pedro pero non escoitara as badaladas.

As 12 do medio dia todos estaban pendentes do reloxo e marcou as 12 non 13, pero póla noite todos contaron 13 badaladas.

Xes pensou que o reloxo fallaba e que habería que avisar ao reloxeiro. Pero o reloxo estaba ben por iso Cristina pensou que alguén facía que soara 13 veces.

Os rapaces decidiron falar con Xespara vixiar o reloxo póla noite.Decidiron que sería Pedro e Delio quenes foran a vixiar póla noite.

Delio saiu póla fiestra da sua casa sobre as 11 e foise con Pedro, estiveron vixiando a igresia pero non viron nada, Pedro dixo que o mellor era entrar. Delio na oscuridade atopou cunha persona, chamou a Pedro para irse, pero Pedro seguiu e foron ao campanário pero non encontraron a ninguén.CAPÍTULO II

Pólo camiño da escola contaron que non viran a ninguén. Na escola foron á biblioteca que recolleron libros, logo de volta a casa viron a reloxeiro que ia ver o reloxo. O reloxeiro dixo que o reloxo non tiña nada pero que lle cambiara a maquinaria.

Logo quedaron na casa de Miguel e Cristina todos os nenos cando de repente Cristina que tiña nas mas o libro de Álvaro Cunqueiro “Xente de aqui ede acolá”, lle caeu unha folla de dentro, nesa folla había palabras con distintos tipos de letras pegadas. Os rapaes foron intentando leelas pero non entendían nada A mensaxe creen que ten que ver o misterio das badaladas según eles é a mesma persoa a que a escribiu e a que fai soar 13 campanadas e que o puxo no libro de cristina porque sabe que a ela llegustan os libros de Cunqueiro e que nono escribiu a maquina porque non quería que lle coñecesen a letra.O misterio debe estar nas formas das letras.

Xuntáronse e pensaron cómo saber quen escribira a mensaxe. Pedro dixo: faremos unha lista con persoas que poidan saber que Cristina ia coller ese libro
Cristina pensaba que había que descifrar que decía a mensaxe
Delio estivo combinando palabras e non lle saiu nada

Delio descifrou apalabra frio. Poñendo as letras do mesmo tipo. Enton empezaron a pensar en cousas frias. A neve o xeo.....o bronce da campá. Cristina pensou que a auga do río tamén é fria: Iran a o rio e despois ao campanário.

CAPÍTULO III

Era o ultimo dia de escola despois foron ao rio a ver se atopaban pistas.logo foron á igrexa e falaron con Xes e Cristina pediulle que a deixase subir ao campanario. Subiu,dende abaixo os nenos tiraron pedras á campa e pensaron que podian ser as pedras as que foran tocar 13 veces pero logo dironse conta de que non había golpes na campa. Eso non podia ser. Foronse ata ao rio. Cada rapaz foi por un lado a ver se via algo. Despois de duas horas volveron Cristina e Delio que non viran nada. De volta viron que na bicicleta de Miguel había un sobre, abrinonno e había unpapel, por un lado había un laberinto e pólo outro unha mensaxe que dicía:

Mensaxe segunda: haberá máis tantas como sexan precisas para que nos acheguemos a encontrar.
Miguel pensou que o escribira un profesor para que fixeran algo nas vacacións. Decidiron descifrar o laberinto empezaron pólo numero 2, despois formarían palabras e frases con elas.
Decidiron facer un mapa de Eiranova para poderrexistrar todos os camiños , foron todos e non viron nada só botelas e cousas que ira a xente tirando.

Foron para o adro e pensaron como actuar póla noite. Cada un antes das 11 ocuparía unha posición cerca da casa do sacristán.

Dende ali vixilarían todo.

O peón de axedrez era o home de uns corenta e tantos anos que era áxil coma un peón de axedrez. Todos estiveron no seu posto.

CAPÍTULO IV...