Adiós

Botareiche de menos. Durante as miñas noites de baixón pensei moitas veces como sería a miña vida sin ti, e o único que conseguía era rallarme e poñerme mal. Ahora que ti non estas, sei que é moitopeor do que imaxinaba, que miro cara á parte donde ti estabas siempre no comedor e non che vexo, que desperto e ti xa non estás, que xa non che podo poñer a cena, nin decirche si queres algo, nin tansiquera discutir contigo, porque hasta eso vou botar de menos, intentar convecer a esa cabeciña testaruda de que nos fixeras caso, porque queríamos o mellor para ti, que te alimentases ben, para asíestar mais forte.
Botarei de menos todo, que te metas conmigo e que eu me poña a rabiar e ti te rias, que me digas si botamos unha partida as cartas, que me pidas o teu mítico cafesiño, que te negues afacernos caso, que me digas si che levo hasta fora, que me contes as tuas aventuras de cando eras xoven, que te intereses polas cousas da leira, pese a haber moito tempo que non vas.
Que che botareide menos, escribo esto, porque pensei que debería de intentar despedirme de ti, ainda que ti non leas esto, sirveme para desafogarme.
Pidoche perdón por todas as veces que fixen que te enfadaras,porque eu a veces, cando estou enfadada, son difícil de levar, pídoche perdón por non saber valorar o cariño que me tiñas,en definitiva, pídoche perdón por todo o que che pudo facer sentir mal por cukpamiña.
Nun futuro espero que, estes donde estes, estes moi orgullos de min, por ti e por papa, e por mama e por meu irman penso ser fuerte e intentar cumplir todos os obxectivos que teño pensado.Vouche a recordar nos teus mellores momentos, cando te rias, cando te tomabas con humor a túa situación, en fin, todas as veces que foches feliz e che vin sorrir.
Quérote , quérote moito, e espero quete foras o máis en paz e tranquilo posible e ca idea na cabeza de que todos nos che queríamos, que había moita xente que che tiña un gran aprecio, pero sobre todo, que nos, a túa familia, non che...