El banquete- Platón


Introdución
Esta famosa obra de Platón sobre o amor chamado polos gregos Eros comeza por un pequeno dialogo que non pertence ó propio banquete se non que nos sitúa e menciona quen nos vai a relatalos feitos.
Todo comeza por un encontro entre Apolodoro e Glaucón onde, este último, pídelle información ó primeiro a cerca da reunión na que participaran moitos dos importantes pensadores da época.Como resposta a isto, Apolodoro sitúalle cronoloxicamente advertíndolle de que isto non pasou fai tan pouco coma el pensa, e que el o coñece polo que Aristodemo, participante no encontro, lle contou. A partires de ese momento comeza a narrarlle o que lembra:
Aristodemo encontrouse un día a Socretes máis arranxado do normal o que lle chamou a atención e preguntoulle a onde ia. A isto Socratesrespondeu que se dirixía á casa de Agatón, a darlle as súas felicitacións polo éxito da súa obra e o invita a que lle acompañe. Nun principio a Aristodemo non lle parece unha boa idea xa que non está ben presentarse nunha celebración sen seren invitado polo propio anfitrión, pero acaba por facerlle caso ó seu amigo.
No camiño Sócrates detense nunha meditación estática na rúa de camiño ó lugar.Aristodemo sendo coñecedor de estes estados que Socrates sufría de cando en vez decidiu deixalo e continuar o seu camiño. Deste modo chega só á casa de Glaucón coa sorte de que este en lugar de enfadarse por presentarse sen seren invitado síntese ledo ó velo. Nada máis acomodarse informa sobre Socrates e deciden comezar sen el, aínda que non tarda en aparecer. Tras isto, decidiron non dedicarse abeber como facían de forma habitual e Erixímaco propuso como tema central da conversación no honor do deus Eros, pois parecelle que na súa cultura non hai tantas obras, artistas e filósofos que o honraran como se merece ó deus do amor, co que todos estiveron de acordo.
A partir de este momento, as diferentes personaxes vai deixando evidencia da súa ideoloxía con respecto ó amor.

Discurso deFedro
Fedro é o primeiro en intervir nesta rolda de opinións.
Nas súas palabras reflexa como para el Eros é o máis antigo dos deuses polo que a orixe de todo o que nos rodea debémosllo en gran parte á súa existencia. Para apoiar isto, fala de como ninguén tivo noción que quen foro os seus pais (nin Hesiodo) e, por outra banda, menciona diferentes mitos que o poñen en evidencia.
Ademais, Fedroafirma que Eros é o responsable dos mairores bens, tanto a nivel social coma individual, ca o ser humano posúe, pois: “ non hai cousa mellor para o amante que ser amodo e para o amado que amar”. Isto ten as súas vantaxes sociais pois, segundo el di, está demostrado que os namorados actúan con maior rectitudud, pois non hai maior vergoña que sentir como a persoa á que amas obsérvate facer algomalo. Pero non soamente isto, o amor leva o sacrificio e valor ante as dificultades.
En relación con isto relata mitos coma o de Orfeo ous Aquiles para deixar claro que fronte o amor, se se actúa con valentía, hai recompensa, e, se non, a dor espera.
Acaba o seu discurso cun sumario afirmando que Eros é entre todolos deuses o máis antigo, venerable e eficaz para asistir ós homes na adquisición davirtude e felicidade.

Discurso de Pausanias
Tras escoitar a Fedro , Pausanias explica como, na súa opinión no plantexou correctamente a idea, pois sería certa se houbera soamente un Eros pero, na realidade, hai dous: Un deles garda relación coa Afrodita máis antiga, filla de Uranio polo que a este Eros se lle chama Uranio. O outro, garda relación coa filla de Deus e Dione, máis nova á que se llechama Pandemo polo que ó Eros relacionado con ela chamoulle deste mesmo modo.
Despois de dicir isto explicase cun exemplo clarificante: As cousas son hermosas en si mesmas senón que dependen de se a acción se fai rectamente ou non. Do mesmo modo, non todo amor é digno de seren loado.
Como o amor que non debe ser loado fala do de Pandemo, que ó ter dous proxenitores ten unha parte feminina,...