FILOSOFÍA

Que é a Filosofía ?
En certa ocasión segundo conta Platón, chegou a unha cidade siciliana Pitágoras, filósofo e
matemático do século VI a.C. O rei sentiase moi orgulloso de ter entre o se pobo a un sophos (
sabío ), Pitágoras respondeulle que el non podía ser un sophos, senón tan só un philosophos (
filósofo), un buscado da sabedoría.
A palabra filosofía provén do grego e está formado pordous termos :
Philia (amor ) e Sophia ( sabedoría ) Amor a sabedoría.
Sabedoría ten que ver con saber e o saber garda relación co coñecemento, pero non son o
mesmo.
O coñecemento refirese a algo moi concreto, sen embargo o saber reservámolo a un conxunto
de coñecementos que se refiren a un mesmo obxecto ou tipo de obxectos, que se elaboran
dun xeito semellante ou que teñen un mesmo obxectivo.Non todos os coñecementos son iguais, entre o gran número de coñecementos que hai
apreciamos grandes diferenzas entre eles. Non todos teñen o mesmo valor, buscan o mesmo,
nin se refiren o mesmo, nin teñen o mesmo fundamento.
Unha parte moi importante dos coñecementos provén da captación que facemos a través dos
sentidos. Todo o que sentimos e percibimos constitue unha gran fonte deinformación sobre a
realidade e o que nos rodea.
A nosa experiencia danos toda esa información- o saber empíricoExperiencia:








Ensinanza que se adquire co uso, ca práctica ou cas vivenzas.
Operación para descubrir, comprobar ou determinar fenómenos cuns principios.
Proba, práctica
Coñecemento por reiteración
Vivenza singular
Percepción ou captación a través dos sentidosCoñecemento empírico.

Hai coñecementos que implican unha actitude de recepción pasiva, racional, discursiva. A nosa
mente reflexiona e considera os coñecementos que adquirimos e a través dun proceso lóxico,
establece conclusións, consecuencias, antecedentes, extrapolacións, interpolacións, compara,
busca factores comúns, distingue partes, compoñentes etc, dando lugar o Coñecemento
racional.
Ainformación que obtemos a través dos demais sirvenos para engrosar o noso saber. Cando
falamos con alguén intercambiamos información.A única condición que esiximos para admitir
que esa información e boa, e que o informante sexa fiable, isto e o que chamamos saber
fiducial ( coñecemento que obtemos porque outros no lo contan, fé, fiabilidade..), baseado na
confianza que non é cega nin acrítica.Deste xeito o campo da nosa observación amplíase a través dos ollos e da vista dos demais.
A importancia da relación con grupo non é solo pola información empírica que nos aporta.
Realizamos unha actividade dialóxica, e dicir a nosa razón discorre en relación ca dos outros,

nun intercambio de información contrastamos, complementamos, matizamos e correximos os
nosos descubrimentos e o que noslevou a eles.
O coñecemento que nos trasmite a familia, a escola ou a sociedade e de gran importancia.
Estes non só nos transmiten coñecementos sobre a realidade e sobre a forma de interpretala,
senón tamén valores, criterios e normas de comportamento. Polo tanto o noso saber non é
unicamente individual, illable ou independente senón que tamén esta relación co
coñecementos do resto das persoasque nos rodean, isto é o que lle chamamos cultura.
A información que obtemos a través da cultura, maioritariamente sole ser aceptada de forma
acritica e dase por fiable. Este saber vulgar ou común e o que posúen todas as sociedades.
O saber común non se elabora de xeito complexo, e procede de fontes moi diversas pero non
se lle reclama a súa fiabilidade. É un saber que se acada de formanatural. O que non significa
que non estea de algún xeito contrastada, o obxectivo deste saber e o seu aporte funcional,
viviencial e vital.
A cultura provenos dos coñecementos e da información necesaria para desenvolvernos, e a
solución as nosas necesidades vitais e básicas do grupo. Por outro lado tamén nos aporta os
criterios, normas e valores que nos permiten relacionarnos co noso grupo, e...