Longa noite de Pedra

Longa Noite de Pedra

 

 
Longa noite de pedra é un libro de Celso Emilio Ferreiro, máximo exponente
da poesía social en lingua galega.
Celso Emilio Ferreira Míguez naceu o 6 de xaneirode 1912 en Celanova.
Desde moi novo entra en contacto co galleguismo, fundando a Mocidade Galeguista
da súa vila con Xosé Velo. Foi recrutado forzosamente na guerra durante a guerra
civil no bandofranquista, en nun permiso é encarcerado debido a unha denuncia
calumniosa, que lle atribuía verbas que el nunca pronunciara. Xa na posguerra
trasládase a Pontevedra, onde dirixe a recuperación daliteratura galega tras a
paréntese da guerra civil.
A partir de 1950 pasa a residir en Vigo, cidade onde publica as súas primeiras
obras. A sona que lle proporciona Longa noite de pedra, refléctasena homenaxe que
o 15 de maio de 1996 se lle tributa en Ourense. O acto serviu de forma indirecta para
manifestar o primeiro compromiso de parte da sociedade galega contra o franquismo.
Días despoisemigra a Venezuela. O poeta tiña idealizada a Galiza emigrante;
pensaba que había alén mar unha Galiza viva e libre, lonxe da Galiza de aquén mar,
víctima da miseria e a opresión. Xa en 1959, na“Carta a Fuco Buxán”, expuxera a
idea de que a emigración da Galiza emigrante faille cambiar de opinión: os dirixentes
das sociedades galegas na emigración, os galegos enriquecidos en América,aparécenselle como xente desleigada e egoísta, que só busca o propio proveito. Contra
eles deita o poeta a súa satira no polémico libro Viaxe ao país dos ananos. Nos anos
seguintes explora esta vía satírica esarcástica en diversos libros, algún publicados
baixo pseudónimo: Aristídes Silveira, Stow Kiwoto Lume…
No ano 1973 regresa de América, e dirixe a aula de literatura galega do
Ateneo de Madrid. Asúa relación con Galiza é constante e participa nas eleccións de
1977 na candidatura nacionalista de Unidade Galega. O 31 de agosto de 1979 falecía,
supetamente, en Vigo. Dous meses despois, no...