Marismas españolas

1.- Avaliación inicial

1) Resumo (previo o estudio na casa durante un día) dos dous textos sobre as Marismas do Guadalquivir: avaliación comprensiva: 6 puntos.

As maiores marismas españolase as máis coñecidas polos escritores son as do Guadalquivir. Se o lector contempla un mapa de España, observará no Baixo Guadalquivir unha extensa comarca desprovista de nomes de vilas, etc. DesdeLebrija, ao leste, deica Almonte, ao oeste, e desde o Atlántico dei­ca moi cerca da mesma Sevilla, o mapa aparece baleiro. Esta enorme área é, en realidade, un deserto e no inverno convértese, na súamaior parte, nunha triste extensión de auga. Legua tras legua, segundo se avanza por esa terrible desolación, a vista só pode deterse nas augas, unhas augas pardas que al­canzan o horizonte en todas asdireccións. O Guadalquivir cruza a marisma e a súa tripla canle está separada por bancos baixos de lama das augas pouco profundas e chairas adxacentes. A auga da marisma é doce ou case doce e bastantepotable; a súa profundidade é moi regular, oscilando entre un ou dous pés, segundo a estación do ano, ao longo de grandes extensións. As li­xeiras elevacións do seu leito lamacento, esparexidas,forman unhas illas de pouca altura cunha extensión que varía dunhas cantas iardas a miles delas. Estas illas encóntranse cubertas de pasto, cardos e vexetación de marisma que constitúen o refuxio deinnumerables aves acuáticas. Na primavera, as augas retíranse evaporándose rapidamente coa chegada da calor e a maris­ma queda convertida nunha chaira cuberta de barro seco, torrado e degresa­do poloardente sol estival. Brota louzán o pasto e, en torno aos pozos da au­ga que non secan, bambéanse altas canas e carrizas.

A. Chapman e W. J. Buck, España agreste, 1893

A noite batíase rapidamentesobre a marisma e as árbores agora parecían augafortes negras, recortadas contra o ceo. Volvín camiñando amado polo silencioso carril. Mañá volvería a Inglaterra nun avión turbopropulsado do século xx,...