Ortografía E Lingua Galega

Ortografía:
1.Limiar introdutor:
Desde a década dos 70 do século XX existen dúas posicións gramaticais para o análise da realidade actual lingua galega. Trátase de dúas posicións filolóxicas diferentes, non se trata de dúas posicións políticas diferentes.
Unha é a posición autonomista e a outra é a posición reintegracionista. Os partidarios da primeira consideran:
1. En primeirolugar que a lingua galega derivan do romance hispánico occidental, é dicir, do romance portugués.

2. En segundo lugar entenden que hoxe a lingua galega é unha lingua autónoma tanto respecto a lingua castelá, lingua pertencente a outro romance, como tamén autónoma da lingua portuguesa.

3. En terceiro e derradeiro lugar os autonomistas consideran que o futuro do galego común ouestándar debe facerse de xeito autónomo tanto respecto da lingua castelá como da portuguesa.

Os que defenden a posición gramatical reintegracionista din:
1. En primeiro lugar que a lingua galega deriva do romance hispánico oriental.

2. En segundo lugar entenden que hoxe a lingua galega é unha modalidade dunha realidade lingüística máis ampla. Discrepan dos autonomistas. Esta realidade dalingua é máis ampla é o complexo lingüístico galego-luso-brasileiro. Non entenden que exista unha autonomía da lingua galega.

3. En terceiro lugar entenden que o futuro do galego común-estándar debe ir conformándose baixo o criterio da plena reintegración da lingua galega no complexo lingüístico galego-luso-brasileiro. Nisto é moi importante ter en conta as solucións gramaticais que seadoptaron na lingua portuguesa. Polo tanto hai unha primeira discrepancia en como entender a lingua galega e unha segunda en como ir dando paso ao galego común-estándar.

Referencia dos romances hispánicos:
Cando o latín vulgar empezou a desfacerse en romance na península ibérica xurdiron tres romances:
* Romance hispánico occidental: é dicir o romance galego portugués, orixinado no occidenteda península ibérica nos territorios do norte (naceu na Gallaecia). Igual que os demais romances, este foi avanzando cara o sur e deu lugar a lingua portuguesa, na que influíron moito os elementos lingüísticos mozárabes.

* Romance hispánico central (romance castelán): nacido tamén no norte da zona central da península ibérica e como o occidental tamén se foi estendendo cara o sur e ocontacto cos elementos mozárabes deu lugar o andaluz. (a lingua portuguesa levada polos mariños portugueses ó Brasil e crearon o brasileiro)

* Romance hispánico oriental: (romance catalán) coma os anteriores nacido tamén o norte e tamén estendido cara ao sur dando lugar o Valenciano. E logo foi levado as illas Baleares e deu lugar o mallorquino (todos forman parte do catalán).
Entre os tresgrandes romances hai linguas de transición, entre o occidental e o central está o leonés e a outro nivel o bable. E entre o central e o oriental está o aragonés e loxicamente queda fóra de estas referencias o éuscaro.
A existencia de dúas propostas gramaticais respecto da lingua galega, da lugar a solucións gramaticais diferentes pero tamén da lugar a propostas de representacións gráficas.Temos que distinguir dúas propostas ortográficas:
a) Sistema autonomista: variante de máximos/variante de mínimos
É unha ortografía autónoma respecto da ortografía portuguesa e catalá.
b) Sistema reintegracionista: variante de mínimos/variante de máximos
Procura o obxectivo de reintegrar tamén na grafía a lingua galega no mundo galego-luso-brasileira. Utiliza recursos ortográficoscaracterísticos da lingua portuguesa ou brasileira. Ex: alhos, vecinho, ja, hoje, geral.

Estes dous sistemas ortográficos na aplicación admiten variante:
* Variante de máximos no s. Autonomista: consiste en empregar a ortografía autonomista con todos os seus trazos ortográficos
* Variante de mínimos no s. Autonomista: algúns dos trazos ortográficos non se usan.
* Variante de mínimos...