Poesía de vangarda

Nas primeiras décadas do século XX sucédense unha serie de iniciativas artísticas que se denominaron xeralmente como vangardas. Estas pretenderon unha profunda renovación estética e unharedefinición do concepto da arte. As súas manifestacións chámanse "ismos" e presentan caracteristicas paeticulares e trazos comúns, como poden ser o antisentimentalidmo ou a concepción da absoluta autonomía daarte.
Era neste momento cando os homes de nos estaban intentanto construír e asentar os baseamentos do nacionalismo. Procuraban europeizar, modernizar, intelectualizar e elevar o nivel cultural eformal da lingua galega.
Debido aos condicionantes nos que se desenvolveu, a vangarda internacional tivo unha peculiar influecia sobre a literatura galega. A explicación de por que as propostasestéticas mais moderadas fosen mais cultovadas é porque en Galicia alternaron as renovacións de arte que promoveron os ismos europeos cos principios nacionalistas galegos. Debido a esta síntese nacen dousnovos ismos: o hilozoísmo e o neotrobadorismo.
O neotrobadorismo fai tributo ás orixes literarias do galego e está relaccionado co proxecto nacionalista de recuperación e asimilación da nosahistoria. Recupéranse procedementos coma o refrán, o leixaprėn e outros recursos reiterativos e tamén temas relaccionados coas cantigas. Un dos mais destacados autores foi Fermín Bouza-Brey e a súa obra "Naosenlleira" (1933) introduce o uso do símbolo como elemento central na construcción do poema. No mesmo ano Álvaro Cumqueiro publica "Cantiga nova que se chama riveira" onde ofrece unha fasquíamedievalizante que se mestura con recursos neopopularistas ou co uso de imaxes rupturistas, ás veces rupturistas, de influencia vangardista.
Por outra parte, o hilozoísmo ten trazos de tradición e outrosque o vencellán ás correntes vangardistas. O poema hilozoísta describe a paisaxe galega cunha natureza dotada de vida e alma propia. Non renuncia ao vínculo co obxecto descrito, afastándose do...