Primero lo primero

PRIMERO LO PRIMERO

Askotan gauzak besterik gabe egitearekin nahikoa dugu. Besterik gabe gustura geratzen gara helmugara iristearekin.
Nola egin dugu iristeko?
Mereziko genuke bertan egotea?Benetan, ahal duguna egin dugu bertan egoteko?
Eta azkenik, lehenagotik organizatu ezkero lehenago bukatuta izango nukeen eta emaitzekin gusturago egongo nitzatekeen?

Ez.
Baliteke, baina ez guztiz.Ez.
BAI.

Hori da liburu honek transmititu nahi diguna, hori da hainbat orritan errepikatu eta errepikatzen diguna. Lehenengo larritasun gabeko gauza garrantzitsuak egin behar ditugu.
Ezin dugugure bizitza, suhiltzaileen moduan, suak itzaltzen pasa. Ezin dugu denbora galdu pena merezi ez duten ez gauza ez pertsonekin.
Ezin dugu soluzio baten zain egon.
Geldi zaitez momentu bat, laburraizanda ere gera zaitez eta pentsatu zer den egin nahi duzuna, zein den zure helburua edo zeintzuk diren zure helburuak. Zerrenda itzazu eta orduan ekin.
Ekin dena argi duzunean. Eta momentu horretanekin ziur. Ziur iritsiko zarela zure helburuenganaino. Ziur nahi zenuen lekura iritsi eta espero ez zenuena aurkituta ere zure buruarekin gustura sentituko zarela, badakizulako ahal duzuna eta gehiagoegin duzula bertara iristeko.

Batzutan planifikatuta ere, lehenengo lehenengoa egiteko bide luzeenetik joaten gara.
Kasu honetan, txano gorritxoren ipuinean bezala, bi bide ditugu. Laburra etazuzen-zuzen nahi dugun tokira eramaten gaituena eta bide luze eta gora-beheratsu bat.
Baina oraingo honetan badakigu zein den bide luzea, zeinetan aurkituko dugun otsoa.
Nik dakidala, nire aitak ipuinaondo kontatu badit, txano gorritxo, iritsi zen amonaren etxera. Bidaia gogorra eta amaieran borroka gogorra egin beharra izan zuen arren, iritsi zen nahi zuen tokira eta lortu zuen nahi zuena, amonariberak egindako pasteltxoak ematea.
Baliteke merendolaren irudia izanda ere, oso urruti ikustea. Baliteke guk haraino iristeko egin beharreko esfortzua handiak izatea, baina irits gaitezke. Nork...