Urbanismo e ordenación del territorio en España y Galicia

Unha cidade é unha aglomeración urbana que ten máis de 10.000hab. Aínda así para definir correctamente cidade debemos atender a criterios cuantitativos (como o censo) ou criterios cualitativos(morfolóxicos, sociolóxicos, funcional e espacial)
Na sociedade urbana atopamos dous tiposde axentes, os públicos e os privados.
Nos públicos cabe destacar o Consistorio que busca o confort da cidade.Entre as súas responsabilidades está o saneamento básico, a seguridade etc.
Nos privados a sociedade civil é imprescindible. Debemos destacar as asociacións empresariais de todo tipo (sobre todo asinmobiliarias), as asociación de cidadáns que son reivindicativas en aspectos como a defensa do patrimonio cultural, os partidos políticos e os sindicatos xa que opinan e presionan a todo tipo depolíticas urbanas, e finalmente destacar ós habitantes da cidade que inflúen na produción e distribución do espazo urbano.
Da ordenación do espazo urbano ocúpase o urbanismo que ten unha dimensión teórica eoutra práctica.
En España o urbanismo comezou a desarrollarse na etapa industrial distinguindo tres etapas:
Desde a 2ª metade do XIX ata 1936 apareceron os plans de saneamento como a recollida delixo, o alcantarillado etc. Estas están relacionadas coa propagación das ideas hixienistas. Prodúcese a mellora de servizos urbanos como a iluminación, pavimentación ou o transporte colectivo e tamén seleva a cabo a regularización dos planos urbanos. Outra das etapas é
Dende 1936-1960. Nestas datas foron anos de guerra onde non se produciron novas urbanísticas. Na posguerra reconstrúense ciudadescomo Oviedo ou Guadalaxara, créase por vez primeira o Ministerio de Vivenda e aprobase a lei do solo que estableceu unha planificación a diferentes escalas (nacional, provincial etc) A última etapa é ado
Desarrolismo onde se produce o crecemento importante debido ó éxodo rural e lévanse a cabo actuacións urbanísticas incontroladas, os barrios teñen escasos espazos verdes e equipamentos,...