Ilusión Óptica

Ilusión Óptica
Calquera ilusion do sentido da vista, que nos leva a percibir a realidade erroneamente. Non están sometidas a un acto de vontade ou de aprendizaxe por parte do suxeito.
Realizanse no primeiro nivel da visión; a información que se remite ao cerebro é xa unha información equívoca, e un coñecemento posterior do feito non as modifica.
As ilusión ópticas poden ser de característicasfisiolóxicas asociadas a unha estimulación excesiva nos ollos ou no cerebro (brillo, cor, movemento..., como o pasmo tras ver unha luz potente) ou cognitivo nas que interveñen o noso coñecemento do mundo ->
Poden variar dunha persoa a outra dependendo da agudeza visual (ampimetria, daltonismo, astigmatismo…)
Para estas ilusións establecese o fenómeno dos contrarios ou alteración polos elementosveciños. Estendese a moi amplos campos. Luz e sombra son entidades contrarias e complementarias non se explica una sen a outra; igual cas cores frias/quentes, o concepto cheo/baleiro, fondo/figura, negativo/positivo. Teñen una raíz fisiolóxica na impresión retinal manifestada nos efectos de post-imaxes. E así o alto/baixo o grande/pequeno, dereito/torto, vertical/horizontal aspero/puido…
Todas elasteñen dous componentes común:
-Estimúlase a distorsión por medios comparativos próximos.
-Sempre hai un elemento “indutivo ou estimulante” e outro de “proba ou afectado”.
Ex: agrandamento lúa/sol chegada ao horizonte.
*Ilusion de Müller-lyer
Ilusión sinxela e impactante dous segmentos de = lonxitude ven alterada a percepción que temos deles ao engadirles outro segmento en forma de frecha.

Conclusións:
1. As ilusión non son conceptuais, senon perceptivas.
Argumento: coñecer previamente o efecto non o vai anular , pero a observación prolongada si pode devilitar a distorsión. Saberse “engañado” non destrue o efecto.
2. Non son provocadas polo movemento dos ollos.
Argumento: hai ilusións que vemos tan brevemente que o ollo non ten tempo de explorala e noutras ocasións, ao fixar a imaxe na retinanon queda posibilidade de percorrela. Sirva como proba a imaxe obtida por un disparo de un flash, que ocorre en 0.001 seg.
3. A ilusión no se forma na retina
Argumento: as experiencias feitas cun so ollo, ou alterandoas, non afectan nada a imaxe ilusoria. Se se presenta por separado a un ollo a figura indutiva, e ao outro ollo preséntase a figura afectada soamente, o resultado segue sendopositivo.

4. Non é por asociación a perspectiva
Argumento: se ben diminuen alguns efectos en persoas que non frecuentas un entorno rectilineo e perspectivo, senón que viven inmersas en formas naturais redondeadas. Con ausencias comparativas de ángulos rectos, as experiencias son difíciles e pouco fiables. Aínda que os efectos perspectivos puidesen ser naturais convén ter presente as distintas culturasporque sempre son aprendidas.Con este punto cada vez están menos conforme as investigacións recentes realizadas .(Gregory y day)
Ilusión de Ponzo

Agrupación das ilusións
1 Tamaño-Lonxitude
2 Dirección- posición
3 curvatura
4 movemento
5 Contraste e post imaxes
6 cor
Tamaño-Lonxitude
A converxencia perspectiva dunhas liñas son oelemento indutor para que os elementos iguais parezan de diferentes tamaños.
Antes de mandarlle a nosa conciencia a información proviniente dos sentidos, o cerebro procesaa utilizando a experiencia almacenada acerca de certas cotas visuais.
Estamos habituados , por exemplo a interpretar un conxunto de liñas converxentes como liñas paralelas vistas en perspectiva. Tamen sabemos que unha figura aoafastarse, diminue aparentemente de tamaño.

-O T invertido ou da perpendicularidade
O seu efecto é o chamado “horizontal-vertical” onde sendo iguais os dous segmentos, sempre parecera maior a vertical.Nunha proporción aproximada do 30% .



Dirección-Posición
Os pequenos trazos paralelos fan de elemento indutivo servindo de prova ou elementos afectados as 7oblicuas maiores que sendo paralelas,...