Séculos escuros e Rexurdimento

DECADENCIA E RECUPERACION

Século XV-XVII (SÉCULOS ESCUROS)
A situación de esplendor da literatura galego-portuguesa cambia a partir do século XV. Coa morte do Rei don Denís de Portugal iniciasea decadencia da poesía trobadoresca, o seu fillo, o Conde de Barcelos, é considerado o ultimo representante da escola trobadoresca galego-portuguesa. A partir dese momento os poetas que xa utilizabano castelán en vez de o galego, formaron unha nova escola lírica: a escola galego-portuguesa, onde os novos trobadores seguiran cultivando o tema amoroso e satírico tomando como modelo a cantiga demestría.
En Portugal e Castela iniciase o cultivo dunha nova poesía e a prosa vai adquirindo mais importancia; mentres, o noso idioma queda relegado a uso oral.
Poesía oral anónima e tradicional:Cantigas, romances, contos, refráns.
Os romances de Mariscal Pardo de Cela son un bo exemplo desta literatura que, no século XIX, será recuperada e estudada polos escritores do XIX e por moitos outrosata a actualidade.
Poesía académica: son composicións renacentistas ou barrocas de Martín Torrado, Isabel de Castro entre outros.
Panxoliñas: gran desenvolvemento grazas a galeguizacion do tema deNadal, fruto da identificacion de Galilea e Galicia.
Teatro: O Entremés famoso sobre a pesca no río Miño é a primeira peza de teatro que se conserva
Século XVIII
Coa chegada da ilustración todo empezaa cambiar: Iniciase unha reacción contra a marxinalidade cultural e lingüística de Galicia e aparecen ilustrados que procuran a dignificación da nosa terra. Estudan e recuperan a nosa lingua ecultivo literario, isto fai que se vain sentando as bases que facilitan o renacemento do seculo XIX. O padre Feixoo e o Padre Sarmiento son as figuras principais deste tempo.
Padre Feixoo: defende adignidade da lingua galega, negando a súa condición de dialecto Castelán e equiparándoa ao resto das linguas.
Padre Sarmiento: realiza importantes estudos sobre a lingua galega, recompila abundante...